1 “พระเจ้าตรัสว่า อิสราเอลเอ๋ย ถ้าเจ้าจะกลับมาเจ้าก็ควรจะกลับมาหาเราแล้วถ้าเจ้ายอมเอาสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนไปให้พ้นหน้าเราเสียไม่โลเล
2 และถ้าเจ้าสาบานอย่างสัจจริงอย่างยุติธรรม และอย่างเที่ยงตรงว่า‘ตราบใดที่พระเจ้าทรงพระชนม์อยู่แน่’แล้วบรรดาประชาชาติจะให้พรกันในพระนามพระองค์และเขาทั้งหลายจะอวดพระองค์”
3 เพราะว่า พระเจ้าตรัสกับคนยูดาห์และแก่ชาวเยรูซาเล็มว่า“จงทุบดินที่ไถไว้แล้วนั้นและอย่าหว่านลงกลางหนาม
4 ดูก่อน คนยูดาห์และชาวกรุงเยรูซาเล็มเอ๋ยจงเอาตัวรับพิธีเข้าสุหนัตถวายแด่พระเจ้าจงตัดหนังปลายหัวใจของเจ้าเสียเกรงว่าความกริ้วของเราจะพลุ่งออกไปอย่างไฟและเผาไหม้ไม่มีใครจะดับได้เหตุด้วยความชั่วแห่งการกระทำทั้งหลายของเจ้า”