22 “เพราะประชากรของเราโง่เขลา เขาทั้งหลายไม่รู้จักเราเขาทั้งหลายเป็นลูกหลานที่โง่ทึบเขาทั้งหลายไม่มีความเข้าใจเขาทั้งหลายทำความชั่วเก่งแต่เขาไม่เข้าใจที่จะทำดี”
23 ข้าพเจ้ามองดูพื้นที่โลก และนี่แน่ะเป็นที่ร้างและว่างเปล่าและมองดูฟ้าสวรรค์ ในนั้นก็ไม่มีความสว่าง
24 ข้าพเจ้ามองดูภูเขา นี่แน่ะ มันกำลังสั่นอยู่เนินเขาก็แกว่งไปแกว่งมา
25 ข้าพเจ้ามองดู และนี่แน่ะ ไม่มีมนุษย์เลยนกทั้งปวงแห่งท้องอากาศได้หนีไปแล้ว
26 ข้าพเจ้ามองดู และนี่แน่ะ เรือกสวนไร่นาก็เป็นถิ่นทุรกันดารและหัวเมืองทั้งสิ้นก็ปรักหักพังไปต่อพระพักตร์พระเจ้า ต่อพระพิโรธอันร้อนแรงของพระองค์
27 เพราะพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า “แผ่นดินทั้งหมดจะเป็นที่เริศร้าง ถึงกระนั้นเราก็ยังมิได้กระทำให้ถึงอวสานทีเดียว
28 เพราะเรื่องนี้โลกจะไว้ทุกข์และฟ้าสวรรค์เบื้องบนจะดำมืดเพราะเราได้ลั่นวาจาแล้ว เราได้หมายใจไว้แล้วเราจะไม่เปลี่ยนใจหรือหันกลับ”