6 แล้วข้าพเจ้าก็กราบทูลว่า “ข้าแต่พระเจ้า ดูเถิด ข้าพระองค์พูดไม่เป็นเพราะว่าข้าพระองค์เป็นเด็ก”
7 แต่พระเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า“อย่าว่าเจ้าเป็นแต่เด็กเพราะเจ้าต้องไปหาทุกคนที่เราใช้ให้เจ้าไปและเราบัญชาเจ้าอย่างไรบ้างเจ้าต้องพูด
8 อย่ากลัวหน้าเขาเลยเพราะเราอยู่กับเจ้า จะช่วยกู้เจ้าไว้ พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ”
9 แล้วพระเจ้าทรงเหยียดพระหัตถ์ของพระองค์ถูกต้องปากข้าพเจ้า และพระเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า“ดูเถิด เราเอาถ้อยคำของเราใส่ในปากของเจ้า
10 ดูซิ ในวันนี้เราได้ตั้งเจ้าไว้เหนือบรรดาประชาชาติ และเหนือราชอาณาจักรทั้งหลายให้ถอนออกและให้พังลงให้ทำลายและให้คว่ำเสียให้สร้างและให้ปลูก”
11 และพระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าว่า “เยเรมีย์เอ๋ย เจ้าเห็นอะไร” ข้าพเจ้ากราบทูลว่า “ข้าพระองค์เห็นไม้ตะพดอัลมันด์1อันหนึ่ง”
12 แล้วพระเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า “เจ้าเห็นถูกต้องดีแล้ว เพราะเราเฝ้าดู2ถ้อยคำของเรา เพื่อให้กระทำสำเร็จ”