14 และพระเจ้าตรัสว่า เราจะเหวี่ยงเขาทั้งหลายให้ชนกันและกัน พวกพ่อก็ชนพวกลูก เราจะไม่สงสารหรือไม่ไว้ชีวิต หรือมีความเมตตาที่เราจะไม่ทำลายเขา’ ”
15 จงฟังและเงี่ยหูฟัง อย่ายโสไปเลยเพราะพระเจ้าทรงลั่นพระวาจาแล้ว
16 จงถวายพระสิริแด่พระเยโฮวาห์ พระเจ้าของเจ้าทั้งหลายก่อนที่พระองค์จะทรงนำความมืดมาก่อนที่เท้าของเจ้าจะสะดุดบนภูเขาที่มีแสงโพล้เพล้และขณะเมื่อเจ้าทั้งหลายมองหาความสว่างพระองค์ทรงกลับให้เป็นความมืดคลุ้มและทรงกระทำให้เป็นความมืดทึบ
17 แต่ถ้าเจ้าทั้งหลายไม่ฟังจิตใจของข้าพเจ้าก็จะร้องไห้ลับๆ เพราะความทะนงใจของเจ้าตาของข้าพเจ้าจะร้องไห้มากนักและมีน้ำตาอาบหน้าเพราะฝูงแกะของข้าพเจ้าถูกต้อนเอาไปเป็นเชลย
18 จงกล่าวแก่พระราชาและพระราชินีว่า“ขอทรงประทับ ณ ที่ต่ำเพราะว่ามงกุฎสวยงามของพระองค์ได้หล่นมาจากพระเศียรของพระองค์แล้ว”
19 หัวเมืองแห่งเนเกบก็ถูกปิดซึ่งไม่มีใครจะเปิดได้ยูดาห์ทั้งสิ้นก็ถูกกวาดไปเป็นเชลยแล้วถูกกวาดไปเป็นเชลยหมดทีเดียว
20 “จงเงยหน้าของเจ้าขึ้นดูเขาเหล่านั้นที่มาจากทิศเหนือฝูงแกะที่ได้มอบไว้ให้แก่เจ้านั้นอยู่ที่ไหนคือฝูงแกะที่งดงามของเจ้านั่นน่ะ