8 ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นความหวังแห่งอิสราเอลเป็นพระผู้ช่วยของเขาในยามลำบากไฉนพระองค์จะทรงเป็นเหมือนแขกเมืองในแผ่นดินหรือเหมือนคนเดินทางแวะอาศัยค้างเพียงคืนเดียว
9 ไฉนพระองค์จะทรงเป็นเหมือนชายที่งันงงหรือเหมือนคนที่มีกำลังมากแต่ช่วยใครไม่ได้ข้าแต่พระเจ้า แม้กระนั้นก็ดีพระองค์ทรงสถิตท่ามกลางข้าพระองค์ทั้งหลายคนเขาเรียกพวกข้าพระองค์โดยพระนามของพระองค์ขออย่าทรงละข้าพระองค์ทั้งหลายไว้เสีย”
10 พระเจ้าตรัสเกี่ยวกับชนชาตินี้ว่าเขาทั้งหลายรักที่จะพเนจรไปอย่างนี้เขาทั้งหลายไม่ยับยั้งเท้าของเขาไว้ฉะนั้นพระเจ้าจึงไม่ทรงโปรดเขาพระองค์จะทรงระลึกถึงบาปชั่วของเขาและลงโทษการผิดบาปของเขา”
11 พระเจ้าตรัสแก่ข้าพเจ้าว่า “อย่าอธิษฐานเพื่อความอยู่เย็นเป็นสุขของชนชาตินี้เลย
12 แม้ว่าเขาอดอาหารเราก็จะไม่ฟังเสียงร้องของเขา แม้เขาถวายเครื่องเผาบูชาและเครื่องธัญญบูชาเราก็จะไม่รับมัน แต่เราจะผลาญเขาเสียด้วยดาบ ด้วยการกันดารอาหารและด้วยโรคระบาด”
13 แล้วข้าพเจ้าพูดว่า “ข้าแต่พระเจ้า ดูเถิด พวกผู้เผยพระวจนะกล่าวแก่เขาว่า ‘ท่านทั้งหลายจะไม่เห็นดาบหรือจะมีการกันดารอาหาร แต่เราจะให้ศานติภาพที่แน่นอนแก่เจ้าในสถานที่นี้’ ”
14 และพระเจ้าตรัสแก่ข้าพเจ้าว่า “พวกผู้เผยพระวจนะเหล่านั้นเผยพระวจนะเท็จในนามของเรา เรามิได้ใช้เขาทั้งหลาย และเรามิได้บัญชาเขาหรือพูดกับเขา เขาเผยนิมิตเท็จแก่เจ้าทั้งหลายเป็นการทำนายที่ไร้ค่า เป็นการล่อลวงของจิตใจเขาเอง