11 เพราะฉะนั้น คราวนี้จึงกล่าวกับคนยูดาห์และชาวเมืองเยรูซาเล็มว่า ‘พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เรากำลังก่อสิ่งร้ายไว้สู้เจ้า และคิดแผนงานอย่างหนึ่งไว้สู้เจ้า ทุกๆคนจงกลับเสียจากทางชั่วของตน และจงซ่อมทางและการกระทำของเจ้าทั้งหลายเสีย’
12 “แต่เขาทั้งหลายกล่าวว่า ‘เหลวใหล เราจะดำเนินตามแผนงานของเราเอง และต่างจะกระทำตามความดื้อดึงแห่งจิตใจชั่วของตนทุกคน’
13 “เพราะฉะนั้น พระเจ้าจึงตรัสดังนี้ว่าจงไปเที่ยวถามดูท่ามกลางประชาชาติว่าผู้ใดเคยได้ยินเหมือนอย่างนี้บ้างอิสราเอลพรหมจารีนั้นได้กระทำสิ่งอันน่าหวาดเสียวนัก
14 หิมะแห่งภูเขาเลบานอนจะหายจากหน้าผาของสีรีออนหรือน้ำแห่งภูเขาจะแห้งไปหรือคือลำธารที่ไหลเย็นนั่นนะ
15 แต่ประชากรของเราได้ลืมเราเสียเขาทั้งหลายเผาเครื่องหอมบูชาพระเท็จเขาได้สะดุดในหนทางของเขาในถนนโบราณและเข้าไปตามทางซอยไม่ไปตามถนนหลวง
16 ได้กระทำให้แผ่นดินของเขาทั้งหลายเป็นที่หวาดเสียวเป็นสิ่งที่เขาเยาะเย้ยอยู่เป็นนิตย์ทุกคนที่ผ่านไปก็หวาดเสียวและสั่นศีรษะของเขา
17 เราจะกระจายเขาออกไปอย่างลมตะวันออกต่อหน้าศัตรูเราจะหันหลังให้เขาไม่ใช่หันหน้าให้ในวันแห่งความลำบากยากเย็นของเขานั้น”