14 หิมะแห่งภูเขาเลบานอนจะหายจากหน้าผาของสีรีออนหรือน้ำแห่งภูเขาจะแห้งไปหรือคือลำธารที่ไหลเย็นนั่นนะ
15 แต่ประชากรของเราได้ลืมเราเสียเขาทั้งหลายเผาเครื่องหอมบูชาพระเท็จเขาได้สะดุดในหนทางของเขาในถนนโบราณและเข้าไปตามทางซอยไม่ไปตามถนนหลวง
16 ได้กระทำให้แผ่นดินของเขาทั้งหลายเป็นที่หวาดเสียวเป็นสิ่งที่เขาเยาะเย้ยอยู่เป็นนิตย์ทุกคนที่ผ่านไปก็หวาดเสียวและสั่นศีรษะของเขา
17 เราจะกระจายเขาออกไปอย่างลมตะวันออกต่อหน้าศัตรูเราจะหันหลังให้เขาไม่ใช่หันหน้าให้ในวันแห่งความลำบากยากเย็นของเขานั้น”
18 แล้วเขากล่าวว่า “มาเถิด ให้เราปองร้ายเยเรมีย์ เพราะว่าพระธรรมจะไม่พินาศไปจากบรรดาปุโรหิต หรือคำปรึกษาย่อมไม่ขาดจากนักปราชญ์ หรือถ้อยคำไม่ขาดจากผู้เผยพระวจนะ มาเถิด ให้เราโจมตีเขาด้วยลิ้น และอย่าให้เราฟังคำของเขาเลย”
19 ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงฟังข้าพระองค์ขอทรงฟังเสียงปรปักษ์ของข้าพระองค์ซิ พระเจ้าข้า
20 ความชั่วเป็นของสำหรับตอบแทนความดีหรือถึงกระนั้น เขายังขุดหลุมไว้ปองชีวิตของข้าพระองค์ขอทรงระลึกว่าข้าพระองค์ยืนเฝ้าพระองค์ทูลขอความดีเพื่อเขาเพื่อจะหันพระพิโรธของพระองค์ไปเสียจากเขา