27 ผู้กล่าวแก่ต้นไม้ว่า ‘ท่านเป็นบิดาของข้าพเจ้า’และกล่าวแก่ศิลาว่า ‘ท่านคลอดข้าพเจ้ามา’เพราะเขาทั้งหลายได้หันหลังให้แก่เรามิใช่หันหน้ามาให้แต่เมื่อถึงเวลาลำบากเขากล่าวว่า‘ขอทรงลุกขึ้นช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายให้พ้น’
28 แต่บรรดาพระของเจ้าอยู่ที่ไหนเล่าซึ่งเป็นพระที่เจ้าสร้างไว้สำหรับตัวเองถ้ามันช่วยเจ้าให้พ้นได้ ก็ให้มันลุกขึ้นช่วยเมื่อถึงเวลาลำบากของเจ้ายูดาห์เอ๋ย เจ้ามีหัวเมืองมากเท่าใดเจ้าก็มีพระมากเท่านั้น
29 พระเจ้าตรัสว่า “เจ้าทั้งหลายจะมาร้องทุกข์เรื่องเราทำไมเจ้าได้กบฏต่อเราหมดทุกคนแล้ว
30 เราได้โบยตีลูกหลานของเจ้าเสียเปล่าเขาทั้งหลายก็ไม่ดีขึ้นดาบของเจ้าเองได้กลืนผู้เผยพระวจนะของเจ้าเหมือนอย่างสิงห์ที่ทำลาย
31 คนรุ่นนี้เอ๋ย เจ้าทั้งหลายจงฟังพระวจนะของพระเจ้าเราเป็นเหมือนถิ่นทุรกันดารแก่อิสราเอลหรือหรือเหมือนแผ่นดินที่มืดทึบหรือทำไมประชากรของเราจึงกล่าวว่า ‘ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นอิสระข้าพระองค์จะไม่มาหาพระองค์อีก’
32 สาวพรหมจารีจะลืมอาภรณ์ของเธอได้หรือเจ้าสาวจะลืมเครื่องพันกายของตนได้หรือแต่ประชากรของเราได้ลืมเราเป็นเวลากี่วันก็นับไม่ไหวแล้ว
33 “เจ้านำวิถีของเจ้าไปหารักได้อย่างแนบเนียนซ้ำเจ้ายังสอนทางของเจ้าให้หญิงชั่ว