15 “เพราะเจ้าทั้งหลายได้กล่าวว่า ‘พระเจ้าได้เพาะให้มีผู้เผยพระวจนะสำหรับเรา ทั้งหลายขึ้นในบาบิโลน (
16 พระเจ้าตรัสดังนี้เกี่ยวกับพระราชาผู้ประทับ บนพระที่นั่งของดาวิด และเกี่ยวกับประชาชนทั้งสิ้นผู้อาศัยอยู่ในเมืองนี้ คือญาติพี่น้องของท่านผู้มิได้ถูกเนรเทศไปกับท่านว่า
17 ‘พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เราจะส่งดาบ การกันดารอาหาร และโรคระบาดมาเหนือเขาทั้งหลาย และเราจะกระทำให้เขาทั้งหลาย เหมือนกับมะเดื่อที่เสียซึ่งเลวมากจนเขารับประทานไม่ได้
18 เราจะขับติดตามเขาด้วยดาบ การกันดารอาหาร และโรคระบาด และจะกระทำเขาให้เป็นที่ หวาดเสียวแก่ราชอาณาจักรทั้งสิ้นแห่งแผ่นดินโลก ให้เป็นคำสาป ให้เป็นความสยดสยอง ให้เป็นที่เยาะเย้ย เป็นขี้ปาก ท่ามกลางบรรดาประชาชาติซึ่งเราได้ขับไล่ให้เขาไปอยู่นั้น
19 พระเจ้าตรัสว่า เพราะว่าเขาทั้งหลายไม่เชื่อฟังถ้อยคำ ของเราที่ส่งมายังเขาอย่างไม่หยุดยั้ง โดยผู้เผยพระวจนะผู้รับใช้ของเรา แต่เจ้าทั้งหลายไม่ยอมฟัง พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ’)
20 เจ้าทั้งปวงผู้ถูกเนรเทศ ผู้ซึ่งเราส่งไปจากกรุงเยรูซาเล็มถึงบาบิโลน จงฟังพระวจนะของพระเจ้าที่ว่า
21 ‘พระเจ้าจอมโยธา พระเจ้าของอิสราเอลตรัสดังนี้เกี่ยวกับอาหับ บุตรชายของโคลายาห์ และเศเดคียาห์บุตรมาอาเสอาห์ ผู้ซึ่งได้เผย พระวจนะเท็จแก่เจ้าในนามของเรา ดูเถิด เราจะมอบเขาทั้งสองไว้ในมือของ เนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลน และท่านจะฆ่าเขาทั้งสองเสียต่อหน้าต่อตาเจ้า