7 อนิจจาเอ๋ย วันนั้นใหญ่โตเหลือเกินไม่มีวันใดเหมือนเป็นเวลาทุกข์ใจของยาโคบแต่เขาก็ยังจะรอดวันนั้นไปได้
8 “พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า ในวันนั้นเหตุการณ์จะเกิดขึ้น คือเราจะหักแอกจากคอของเขาทั้งหลายเสีย และเราจะระเบิดพันธนะของเขาเสีย และคนต่างชาติจะไม่ทำให้เขาเป็นคนรับใช้อีก
9 แต่เขาทั้งหลายจะปรนนิบัติพระเยโฮวาห์ พระเจ้าของเขาทั้งหลาย และดาวิดพระราชาของเขาทั้งหลายผู้ซึ่ง เราจะให้เกิดมาเพื่อเขา
10 “พระเจ้าตรัสว่า ยาโคบผู้รับใช้ของเราเอ๋ย อย่ากลัวเลยอิสราเอลเอ๋ย อย่าครั่นคร้ามเพราะนี่แน่ะ เราจะช่วยเจ้าจากที่ไกลให้รอดทั้งลูกหลานของเจ้าจากแผ่นดินที่เขาไปเป็นเชลยยาโคบจะกลับมา และมีความสงบและความสบายและจะไม่มีผู้ใดกระทำให้เขากลัว
11 พระเจ้าตรัสว่า เพราะเราอยู่กับเจ้าเพื่อช่วยเจ้าให้รอดเราจะกระทำให้บรรดาประชาชาติทั้งสิ้นถึงอวสานคือผู้ซึ่งเราได้กระจายเจ้าให้ไปอยู่ท่ามกลางเขานั้นแต่ส่วนเจ้าเราจะไม่กระทำให้ถึงอวสานเราจะตีสอนเจ้าตามขนาดและด้วยประการใดก็ตามเราจะไม่ปล่อยเจ้าโดย ไม่ลงโทษ
12 “เพราะพระเจ้าตรัสดังนี้ว่าที่เจ็บของเจ้าก็ร้ายและบาดแผลของเจ้าก็ฉกรรจ์
13 ไม่มีผู้ใดที่จะช่วยคดีของเจ้าไม่มียารักษาบาดแผลของเจ้าไม่มีการรักษาให้เจ้า