6 หนีเถิด เอาตัวรอดเถิดจะเป็นเหมือนลาป่าที่ในถิ่นทุรกันดาร
7 เพราะว่าเจ้าได้วางใจ ในที่กำบังเข้มแข็งและในทรัพย์สมบัติของเจ้าเจ้าจะต้องถูกยึดด้วยและพระเคโมชจะต้องถูกกวาดไปเป็นเชลยพร้อมกับปุโรหิตและเจ้านายของเขา
8 ผู้ทำลายจะมาเหนือเมืองทุกเมืองและไม่มีเมืองใดจะรอดพ้นไปได้ที่ลุ่มจะต้องพินาศและที่ราบจะต้องถูกทำลายดังที่พระเจ้าทรงลั่นพระวาจาไว้
9 “จงให้ปีกแก่โมอับเพื่อว่ามันจะบินไปเสียหัวเมืองของมันจะกลายเป็นที่ถูกสาปไม่มีคนอาศัยอยู่ในนั้นเลย
10 “ผู้ใดกระทำงานของพระเจ้าอย่างอืดอาด ผู้นั้นก็ถูกสาป ผู้ที่กันไม่ให้ดาบของตนกระทำให้โลหิตตก ผู้นั้นจะถูกสาป
11 “โมอับสบายตั้งแต่หนุ่มๆมาและได้ตกตะกอนมันไม่ได้ถูกถ่ายออกจากภาชนะนี้ไปภาชนะนั้นหรือต้องถูกกวาดไปเป็นเชลยดังนั้น รสจึงยังอยู่ในนั้นและกลิ่นก็ไม่เปลี่ยนแปลง
12 พระเจ้าตรัสว่า “เพราะฉะนั้น ดูเถิด วันเวลาจะมาถึง เมื่อเราจะส่งผู้ถ่ายเทมาให้เขาเพื่อถ่ายเทเขา และเทภาชนะของเขาให้เกลี้ยง และทุบไหของเขาให้แตกเป็นชิ้นๆ