20 พระเจ้าตรัสว่า ในวันเหล่านั้นและในเวลานั้น จะหาบาปผิดในอิสราเอลและจะหาไม่ได้เลย จะหาบาปในยูดาห์ก็จะหาไม่ได้เลย เพราะเราจะให้อภัยแก่ชนที่เหลืออยู่เหล่านั้น ผู้ที่เราเหลือไว้ให้
21 พระเจ้าตรัสว่า “จงขึ้นไปสู้แผ่นดินเมราธาอิมและต่อสู้ชาวเมืองเปโขดจงฆ่าเขาและตามทำลายเสียให้สิ้นเชิงและจงกระทำทุกอย่างตามที่เราได้บัญชาเจ้าไว้
22 เสียงสงครามอยู่ในแผ่นดินและการทำลายอย่างใหญ่หลวงก็อยู่ในนั้น
23 ค้อนทุบของแผ่นดินโลกทั้งหมดได้ถูกตัดลงและถูกหักเสียแล้วหนอบาบิโลนได้กลายเป็นความหวาดเสียวท่ามกลางบรรดาประชาชาติ
24 บาบิโลนเอ๋ย เราวางบ่วงดักเจ้าและเจ้าก็ติดบ่วงนั้นและเจ้าไม่รู้เรื่องเขามาพบเจ้าและจับเจ้าเพราะเจ้าได้ขันสู้กับพระเจ้า
25 พระเจ้าได้ทรงเปิดคลังอาวุธของพระองค์และทรงให้อาวุธแห่งพระพิโรธของพระองค์ออกมาเพราะพระเจ้าจอมโยธา ทรงมีพระราชกิจที่จะกระทำในแผ่นดินแห่งชาวเคลเดีย
26 จงมาต่อสู้กับเธอจากทุกเสี้ยวโลกจงเปิดบรรดาฉางของเธอจงกองเธอไว้เหมือนอย่างกองข้าวและทำลายเสียจนสิ้นเชิงอย่าให้เธอเหลืออยู่เลย