39 “เพราะฉะนั้น สัตว์ป่าทั้งหลายและบรรดาหมาจิ้งจอก จะอาศัยในบาบิโลน และนกกระจอกเทศจะอาศัยอยู่ในนั้น เมืองนั้นจะไม่มีประชาชนอยู่อีกต่อไปเป็นนิตย์ คือไม่มีชาวเมืองอาศัยอยู่ตลอดชั่วชาติพันธุ์
40 พระเจ้าตรัสว่า เมื่อพระเจ้าได้ทรงคว่ำเมืองโสโดมและเมืองโกโมราห์ และหัวเมืองใกล้เคียง ดังนั้น จะไม่มีคนพำนักอยู่ที่นั่นและไม่มีมนุษย์คนใด อาศัยอยู่ในเมืองนั้น
41 “ดูเถิด ชนชาติหนึ่งมาจากทิศเหนือประชาชาติอันเข้มแข็งชาติหนึ่งและกษัตริย์หลายองค์จะถูกเร้าให้มาจากที่ไกลที่สุดของแผ่นดินโลก
42 เขาทั้งหลายจับคันธนูและหอกเขาทั้งหลายดุร้าย และไม่มีความกรุณาเสียงของเขาทั้งหลายก็เหมือนเสียงทะเลคะนองเขาทั้งหลายขี่ม้าเรียงรายกันเป็นคนเข้าสู้สงครามกับเจ้านะ บุตรีแห่งบาบิโลนเอ๋ย
43 “กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้ยินข่าวเรื่องนั้นและพระหัตถ์ของพระองค์ก็อ่อนลงความแสนระทมจับหัวใจเขาเจ็บปวดอย่างผู้หญิงกำลังคลอดบุตร
44 “ดูเถิด เราจะกระทำให้เขาทั้งหลายหนีไปจากมันอย่างฉับพลัน เหมือนอย่างสิงห์ขึ้นมาจากดงลุ่มแม่น้ำจอร์แดนโจนเข้า ใส่คอกแกะที่แข็งแรง และเราจะแต่งตั้งผู้ที่เราเลือกสรรไว้เหนือมัน ใครเป็นอย่างเราเล่า ใครจะนัดเราเล่า ผู้เลี้ยงแกะคนใดจะทนยืนอยู่ต่อหน้าเราได้
45 เพราะฉะนั้นจงฟังแผนงานซึ่งพระเจ้าทรง กระทำไว้ต่อสู้บาบิโลน และบรรดาพระประสงค์ซึ่งพระองค์ได้ดำริขึ้น ต่อสู้กับแผ่นดินของชาวเคลเดีย แน่ละตัวเล็กๆ ที่อยู่ในฝูงก็ต้องถูก ลากเอาไป แน่ละคอกของเขานั้นจะครั่นคร้าม เพราะเคราะห์กรรมของตน