11 “จงฝนลูกธนูจงหยิบโล่ขึ้นมาพระเจ้าทรงเร้าใจบรรดากษัตริย์คนมีเดีย เพราะว่าพระประสงค์ของพระองค์เกี่ยวด้วยเรื่องบาบิโลน ก็คือการทำลายมันเสีย เพราะนั่นแหละเป็นการแก้แค้นของพระเจ้า คือการแก้แค้นแทนพระวิหารของพระองค์
12 จงปักธงชิดบรรดากำแพงของบาบิโลนจงทำคนเฝ้าให้เข้มแข็งจงตั้งคนยามขึ้น จงเตรียมกองซุ่มไว้เพราะพระเจ้าทรงวางแผนงานและทั้งทรงกระทำเสร็จตามที่พระองค์ทรงลั่นพระวาจาเกี่ยวด้วยชาวเมืองบาบิโลน
13 เจ้าผู้อาศัยตามน้ำมากหลายผู้มีสมบัติมากมายเอ๋ยอวสานของเจ้ามาถึงแล้วเส้นชีวิตของเจ้าได้ถูกตัดขาดเสียแล้ว
14 พระเจ้าจอมโยธาได้ทรงปฏิญาณเองว่าแน่ละ เราจะให้เจ้ามีคนเต็มเมือง ให้มากอย่างตั๊กแตนและเขาทั้งหลายจะเปล่งเสียงโห่ร้องมีชัยเหนือเจ้า
15 “ผู้ทรงสร้างโลกด้วยฤทธิ์เดชของพระองค์ผู้ทรงสถาปนาพิภพไว้ด้วยพระสติปัญญาของพระองค์และทรงคลี่ท้องฟ้าออกด้วยความเข้าใจของพระองค์
16 เมื่อพระองค์ทรงเปล่งพระสุรเสียงก็ มีเสียงน้ำคะนองในท้องฟ้าและทรงกระทำให้หมอกลอยขึ้นจากปลายพิภพทรงกระทำฟ้าแลบเพื่อฝนและทรงนำลมมาจากพระคลังของพระองค์
17 มนุษย์ทุกคนบัดซบและไม่มีความรู้ช่างทองทุกคนจะได้อายเพราะรูปเคารพของตนเพราะรูปเคารพหล่อของเขาเป็นของเท็จและไม่มีลมหายใจในรูปเคารพนั้น