42 ทะเลขึ้นมาเหนือบาบิโลนคลื่นอย่างสับสนอลหม่านคลุมมันไว้
43 หัวเมืองของมันกลายเป็นความหวาดเสียวเป็นแผ่นดินที่แห้งแล้งและเป็นทะเลทรายเป็นแผ่นดินที่ไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่และไม่มีมนุษย์คนใดข้ามไป
44 และเราจะลงโทษพระเบลในโลนท่านกลืนอะไรเข้าไปแล้ว เราจะเอาออกจากปากท่านเสียบรรดาประชาชาติจะไม่ไหลไปหาท่านอีกเออ กำแพงแห่งบาบิโลนล้มลงแล้ว
45 “ประชากรของเราเอ๋ย จงออกไปเสียจากท่ามกลางมันให้ทุกคนเอาชีวิตของตนรอดจากความพิโรธอันร้อนแรงของพระเจ้าเถิด
46 อย่าให้ใจของเจ้าวิตกและอย่าให้กลัวต่อข่าวซึ่งได้ยินในแผ่นดินนั้นเมื่อมีข่าวมาในปีหนึ่งต่อมาอีกปีหนึ่งก็มีข่าวมาและความทารุณก็มีอยู่ในแผ่นดินและผู้ครอบครองก็ต่อสู้กับผู้ครอบครอง
47 “เพราะฉะนั้น ดูเถิด วันเวลาจะมาถึงเมื่อเราจะลงโทษรูปเคารพแห่งบาบิโลนแผ่นดินทั้งสิ้นของมันจะต้องได้อายและบรรดาชาวบาบิโลน ซึ่งถูกฆ่าจะล้มลงที่ท่ามกลางมัน
48 แล้วฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลกและสรรพสิ่งที่มีอยู่ในนั้นจะร้องเพลงเพราะความชื่นบานเหนือบาบิโลนเพราะว่าผู้ทำลายจะมาจากทิศเหนือต่อสู้กับเขาทั้งหลายพระเจ้าตรัสดังนี้