12 เมื่อเขากระทำการน่าเกลียดน่าชังเขาละอายหรือเปล่าเลย เขาไม่ละอายเสียเลยทีเดียวเขาไม่รู้จักว่าอย่างไรจึงจะขายหน้าเพราะฉะนั้นเขาจะล้มลงท่ามกลางพวกที่ล้มแล้วเมื่อเราลงโทษเขาทั้งหลายเขาจะล้มคว่ำ พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
13 พระเจ้าตรัสว่า เมื่อเราจะรวบรวมเขาก็เห็นว่าเถาองุ่นไม่มีผลหรือต้นมะเดื่อไม่มีผลถึงแม้ว่าใบก็เหี่ยวแห้งไปและสิ่งใดที่เราให้เขาก็อันตรธานไปจากเขา”
14 ทำไมเราจึงนั่งนิ่งๆจงพากันมา ให้เราเข้าไปในหัวเมืองที่มีป้อมและพินาศเสียที่นั่นเถิดเพราะพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเราจะทรงให้เราพินาศและทรงประทานน้ำดีหมีให้เราดื่มเพราะเราได้กระทำบาปต่อพระเจ้า
15 เรามองหาสวัสดิภาพแต่ไม่มีความดีอะไรมาเลยเรามองหาเวลารักษาให้หาย แต่ประสบความสยดสยอง
16 “เสียงคะนองแห่งม้าของเขาก็ได้ยินมาจากเมืองดานแผ่นดินทั้งสิ้นก็หวั่นไหวด้วยเสียงร้องของกองอาชาของเขามันทั้งหลายมากินแผ่นดินและสิ่งทั้งปวงที่อยู่บนนั้นจนหมดทั้งเมืองและผู้ที่อาศัยอยู่ในเมือง
17 เพราะดูเถิด เรากำลังส่งงูเข้ามาท่ามกลางเจ้าคืองูทับทาง ซึ่งจะผูกด้วยมนตร์ไม่ได้และมันจะกัดเจ้าทั้งหลาย” พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
18 ทุกข์ระทมของข้าพเจ้านี้เหลือที่จะรักษาจิตใจของข้าพเจ้าก็ป่วยอยู่ภายใน