14 ทำไมเราจึงนั่งนิ่งๆจงพากันมา ให้เราเข้าไปในหัวเมืองที่มีป้อมและพินาศเสียที่นั่นเถิดเพราะพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเราจะทรงให้เราพินาศและทรงประทานน้ำดีหมีให้เราดื่มเพราะเราได้กระทำบาปต่อพระเจ้า
15 เรามองหาสวัสดิภาพแต่ไม่มีความดีอะไรมาเลยเรามองหาเวลารักษาให้หาย แต่ประสบความสยดสยอง
16 “เสียงคะนองแห่งม้าของเขาก็ได้ยินมาจากเมืองดานแผ่นดินทั้งสิ้นก็หวั่นไหวด้วยเสียงร้องของกองอาชาของเขามันทั้งหลายมากินแผ่นดินและสิ่งทั้งปวงที่อยู่บนนั้นจนหมดทั้งเมืองและผู้ที่อาศัยอยู่ในเมือง
17 เพราะดูเถิด เรากำลังส่งงูเข้ามาท่ามกลางเจ้าคืองูทับทาง ซึ่งจะผูกด้วยมนตร์ไม่ได้และมันจะกัดเจ้าทั้งหลาย” พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
18 ทุกข์ระทมของข้าพเจ้านี้เหลือที่จะรักษาจิตใจของข้าพเจ้าก็ป่วยอยู่ภายใน
19 ฟังซิ เสียงร้องแห่งบุตรีประชากรของข้าพเจ้า8จากแผ่นดินทั้งส่วนกว้างและส่วนยาว“พระเจ้ามิได้สถิตในศิโยนหรือพระราชาของเมืองนั้นไม่อยู่ในนั้นหรือ”“ทำไมเขายั่วยุเราให้โกรธด้วยรูปเคารพของเขาและด้วยพระต่างด้าวของเขา”
20 “ฤดูเกี่ยวก็ผ่านไป ฤดูแล้งก็สิ้นลงแล้วและเราทั้งหลายก็ไม่รอด”