1 อนิจจา นครที่เคยคับคั่งด้วยพลเมืองมานั่งอ้างว้างแล้วหนอเธอผู้เคยยิ่งใหญ่ท่ามกลางบรรดาประชาชาติมากลายเป็นดั่งหญิงม่ายแล้วหนอเธอผู้เป็นดั่งเจ้าหญิงท่ามกลางมณฑลทั้งหลายมากลายเป็นทาสแรงงานแล้วหนอ ב (เบท)
2 เธอร้องไห้อย่างขมขื่นยามค่ำคืนและน้ำตาไหลอาบแก้มในท่ามกลางคนที่รักเธอก็ไม่มีผู้ใดปลอบเธอเพื่อนทุกคนได้ทรยศเธอพวกเขากลายเป็นศัตรูของเธอ ג (กิเมล)
3 ยูดาห์ไปเป็นเชลยยังต่างแดน ต้องทุกข์ยากต้องทำงานหนักอย่างทาสต้องพำนักอยู่ท่ามกลางบรรดาประชาชาติเธอไม่พบที่พักสงบเลยทุกคนที่ไล่ตามเธอก็ไล่ทันเธอเมื่อเธอคับแค้นใจ ד (ดาเลท)
4 ถนนสู่ศิโยนกำลังโศกเศร้าเพราะไม่มีผู้สัญจรไปงานเทศกาลเลี้ยงประตูเมืองทุกบานของเธอก็ร้างเสียแล้วปุโรหิตของเธอพากันถอนใจสาวพรหมจารีของเธอต้องสลดใจและเธอเองก็ขื่นขมยิ่งนัก ה (เฮ)
5 คู่อริของเธอกลายเป็นหัวหน้าศัตรูของเธอได้จำเริญขึ้นเพราะพระยาห์เวห์ทรงให้เธอทนทุกข์เนื่องด้วยการละเมิดมากมายของเธอลูกๆ ของเธอไปเป็นเชลยต่อหน้าคู่อริ ו (วาว)
6 ความสง่างามทั้งสิ้นได้พรากไปจากธิดาแห่งศิโยนแล้วพวกเจ้านายของเธอก็เป็นดุจฝูงกวางที่หาทุ่งหญ้าไม่พบและหมดแรงหนีต่อหน้าผู้ไล่ล่า ז (ซายิน)
7 เยรูซาเล็มในยามทุกข์ยากและยามพลัดบ้านได้หวนระลึกถึงของล้ำค่าทั้งสิ้นที่ตนเคยมีในครั้งกระโน้นเธอระลึกได้เมื่อพลเมืองของเธอตกอยู่ในมือของคู่อริและหามีผู้ใดจะสงเคราะห์เธอไม่พวกคู่อริเห็นเธอแล้วก็เยาะเย้ยความล่มจมของเธอ ח (เฆท)
8 เยรูซาเล็มได้ทำบาปใหญ่หลวงฉะนั้นเธอจึงเป็นมลทินทุกคนที่เคยให้เกียรติเธอกลับลบหลู่เธอเพราะเขาเห็นความเปลือยเปล่าของเธอเออ เธอเองได้แต่ถอนใจและหันหน้าไปเสีย ט (เทท)
9 มลทินของเธอเลอะกระโปรงของเธอและเธอหาได้คำนึงถึงอนาคตไม่ดังนั้นความพินาศของเธอจึงน่ากลัวไม่มีผู้ใดปลอบโยนเธอ“ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทอดพระเนตรความทุกข์ยากของข้าพระองค์เพราะพวกศัตรูชนะแล้ว” י (โยด)
10 คู่อริได้ยื่นมือออกยึดเอาของล้ำค่าทุกชิ้นของเธอไปเธอได้เห็นบรรดาประชาชาติบุกเข้ามาในสถานนมัสการของเธอคือคนที่พระองค์ได้ทรงห้ามไม่ให้เข้ามาในที่ประชุมของพระองค์ כ (คาฟ)
11 พลเมืองทั้งหมดของเธอได้ถอนใจใหญ่เมื่อเขาทั้งหลายเสาะหาอาหารและพวกเขาเอาของล้ำค่าแลกอาหารกินเพื่อจะได้ประทังชีวิต“ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทอดพระเนตรดูเพราะข้าพระองค์ถูกลบหลู่” ל (ลาเมค)
12 “ท่านทั้งหลายที่เดินผ่านไป ท่านไม่รู้สึกอะไรหรือ?นี่แน่ะ จงดูซิว่ามีความทุกข์ใดบ้างเหมือนความทุกข์ที่มาสู่ข้าพเจ้าเป็นความทุกข์ซึ่งพระยาห์เวห์ได้ทรงทำแก่ข้าพเจ้าในวันแห่งพระพิโรธอันเกรี้ยวกราดนั้น מ (เมม)
13 “พระองค์ได้ทรงส่งเพลิงลงมาจากเบื้องบนให้เข้าไปในกระดูกของข้าพเจ้าพระองค์ได้ทรงกางตาข่ายไว้ดักเท้าของข้าพเจ้าพระองค์ได้ทรงทำให้ข้าพเจ้าต้องหันกลับพระองค์ได้ทรงทำให้ข้าพเจ้าสิ้นหวังและอ่อนระอาอยู่วันยังค่ำ נ (นูน)
14 “บรรดาการละเมิดของข้าพเจ้าถูกรวบเข้าเป็นแอกโดยพระหัตถ์ พระองค์ทรงรวบมัดไว้การละเมิดเหล่านั้นรัดรึงรอบคอข้าพเจ้าพระองค์ทรงทำให้กำลังข้าพเจ้าอ่อนลงองค์เจ้านายได้ทรงมอบข้าพเจ้าไว้ในมือของเขาทั้งหลายผู้ที่ข้าพเจ้าไม่สามารถต่อต้านได้ ס (สาเมค)
15 “องค์เจ้านายได้ทรงปฏิเสธนักรบทั้งหมดท่ามกลางข้าพเจ้าพระองค์ทรงประกาศวันเวลาที่จะมาต่อสู้ข้าพเจ้าเพื่อขยี้คนหนุ่มของข้าพเจ้าให้แหลกไปองค์เจ้านายได้ทรงย่ำประชากรของข้าพเจ้าดั่งย่ำผลองุ่นในบ่อย่ำองุ่น ע (อายิน)
16 “เพราะเหตุนี้เอง ข้าพเจ้าจึงร้องไห้ดวงตาของข้าพเจ้า เออ ดวงตาของข้าพเจ้ามีน้ำตาไหลเพราะผู้ปลอบโยนอยู่ห่างไกลจากข้าพเจ้าคือผู้ฟื้นฟูจิตใจข้าพเจ้าบรรดาบุตรของข้าพเจ้าสิ้นหวังเพราะพวกศัตรูได้ชัยชนะ” פ (เพ)
17 เมืองศิโยนกางมือทั้งคู่ออกวิงวอนแต่ไม่มีผู้ใดปลอบโยนเธอพระยาห์เวห์ทรงบัญชาต่อสู้ยาโคบคือให้เพื่อนบ้านของเขากลายเป็นคู่อริเยรูซาเล็มกลายเป็นสิ่งโสโครกท่ามกลางเขาทั้งหลาย צ (ซาเด)
18 “พระยาห์เวห์ทรงชอบธรรมแล้วเพราะข้าพเจ้าได้ขัดขืนพระบัญชาของพระองค์ทุกชนชาติ โปรดฟังและมองดูการทนทุกข์ของข้าพเจ้าคนหนุ่มและคนสาวของข้าพเจ้าตกไปเป็นเชลยแล้ว ק (โคฟ)
19 “ข้าพเจ้าได้ร้องเรียกบรรดาคนรักของข้าพเจ้าแต่เขาทั้งหลายได้หลอกลวงข้าพเจ้าพวกปุโรหิตและพวกผู้ใหญ่ของข้าพเจ้าก็ตายที่กลางเมืองขณะออกหาอาหารประทังชีวิตของตน ר (เรช)
20 “ข้าแต่พระยาห์เวห์ โปรดทอดพระเนตร เพราะข้าพระองค์มีทุกข์จิตข้าพระองค์วุ่นวายใจข้าพระองค์ยุ่งเหยิงอยู่ภายในเพราะข้าพระองค์ดื้อรั้นอย่างยิ่งนอกบ้าน คนล้มตายด้วยคมดาบในบ้าน ก็เหมือนแดนมรณะ ש (ซิน)
21 “เขาทั้งหลายได้ยินว่าข้าพระองค์ถอนใจอย่างไรหามีผู้ใดปลอบโยนข้าพระองค์ไม่บรรดาศัตรูของข้าพระองค์ได้ยินถึงเหตุร้ายที่ตกแก่ข้าพระองค์เขาทั้งหลายก็พากันดีใจที่พระองค์ได้ทรงทำอย่างนี้โปรดนำวาระที่ทรงประกาศไว้นั้นให้มาถึงและเขาทั้งหลายจะเป็นอย่างที่ข้าพระองค์เป็นอยู่นี้ ת (ทาว)
22 “ขอให้การชั่วทุกอย่างของเขาทั้งหลายปรากฏเฉพาะพระพักตร์พระองค์และขอทรงทำแก่เขาทั้งหลายเหมือนที่ทรงทำแก่ข้าพระองค์เนื่องด้วยการละเมิดทั้งสิ้นของข้าพระองค์เถิดด้วยการถอนใจของข้าพระองค์นั้นมากมายและใจข้าพระองค์ก็อ่อนล้า”