1 อนิจจา ทองคำก็หมองสีทองนพคุณก็เปลี่ยนไปอัญมณีศักดิ์สิทธิ์ถูกทิ้งอยู่เกลื่อนกลาดตามหัวถนนทุกสาย ב (เบท)
2 บุตรทั้งหลายแห่งศิโยนผู้ล้ำค่าเปรียบได้กับทองบริสุทธิ์นั้นอนิจจา ถูกตีราคาเพียงเท่าหม้อดินที่ทำขึ้นด้วยมือของช่างปั้นหม้อ ג (กิเมล)
3 แม้หมาป่ายังเอานมออกให้ลูกของมันดูดแต่ประชาชนของข้าพเจ้าใจร้ายดุจนกกระจอกเทศในถิ่นทุรกันดาร ד (ดาเลท)
4 ลิ้นของเด็กอ่อนติดแนบเพดานปากด้วยความกระหายพวกเด็กได้ขออาหารแต่ไม่มีผู้ใดให้เขา ה (เฮ)
5 พวกที่เคยรับประทานอาหารชั้นเลิศกลับถูกละทิ้งอยู่ตามถนนพวกที่เคยสวมเสื้อสีม่วงกลับต้องนอนบนกองขยะ ו (วาว)
6 เพราะโทษทัณฑ์ของประชาชนของข้าพเจ้านั้นใหญ่หลวงกว่าโทษของเมืองโสโดมที่ต้องถูกคว่ำทลายลงในพริบตาเดียวโดยไม่มีมือผู้ใดได้แตะต้องเลย ז (ซายิน)
7 พวกเจ้านายนั้นบริสุทธิ์กว่าหิมะและขาวสะอาดกว่าน้ำนมผิวพรรณของเขามีเลือดฝาดยิ่งกว่าสีของทับทิมเขามีรูปร่างงามดั่งไพลิน ח (เฆท)
8 บัดนี้หน้าของเขาก็ดำกว่าเขม่าไม่มีผู้ใดจำเขาได้ตามถนนหนังของเขาเหี่ยวหุ้มกระดูกและซูบราวกับไม้เสียบ ט (เทท)
9 ผู้ที่ตายด้วยคมดาบยังดีกว่าผู้ที่ตายด้วยความอดอยากซึ่งค่อยๆ ผอมตายเพราะขาดพืชผลจากไร่นา י (โยด)
10 มือของหญิงที่ใจเมตตากลับเอาลูกของตัวต้มกินลูกถูกต้มเป็นอาหารในยามที่ความหายนะมาสู่ประชาชนของข้าพเจ้า כ (คาฟ)
11 พระยาห์เวห์ทรงบันดาลโทโสออกมาแล้วพระองค์ได้เทพระพิโรธอันเกรี้ยวกราดและได้ทรงจุดไฟขึ้นในศิโยนซึ่งเผาผลาญกระทั่งรากฐานของเมืองนั้น ל (ลาเมค)
12 บรรดากษัตริย์แห่งแผ่นดินโลกและชาวพิภพทั้งปวงไม่เชื่อว่าคู่อริหรือศัตรูจะได้เข้าไปในประตูทั้งหลายแห่งเยรูซาเล็ม מ (เมม)
13 เพราะบาปของพวกผู้เผยพระวจนะของเธอและเพราะบาปผิดของพวกปุโรหิตของเธอที่ได้ทำให้โลหิตของผู้ชอบธรรมไหลออกท่ามกลางนคร נ (นูน)
14 เขาทั้งหลายจึงเดินเปะปะอย่างคนตาบอดไปตามถนนทำให้ตัวเป็นมลทินด้วยโลหิตจนไม่มีผู้ใดสามารถแตะต้องเสื้อผ้าของเขาได้ ס (สาเมค)
15 คนทั้งหลายร้องตะโกนใส่พวกเขาว่า “ไปให้พ้น เจ้าพวกมลทินไปให้พ้น ไปให้พ้น อย่ามาถูกต้องนะ”เมื่อเขาเหล่านั้นหนีและพเนจรไปผู้คนท่ามกลางบรรดาประชาชาติก็กล่าวกันว่า“พวกเขาจะอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้” פ (เพ)
16 พระยาห์เวห์เองทรงทำให้เขาทั้งหลายกระจัดกระจายไปพระองค์จะไม่สนพระทัยในเขาอีกเลยพวกเขาจึงไม่นับถือพวกปุโรหิตไม่สำแดงความกรุณาต่อพวกผู้ใหญ่ ע (อายิน)
17 ตาของพวกเราอ่อนล้ามองหาความช่วยเหลือที่ไร้ค่าพวกเราเฝ้าคอยที่หอเฝ้าของเราคอยประชาชาติที่ไม่อาจช่วยเราได้ צ (ซาเด)
18 พวกเขาสะกดรอยตามพวกเราจนเราเดินที่ลานเมืองไม่ได้จุดจบของเราใกล้เข้ามาแล้ว วันเวลาของเราก็ถึงที่สุดเพราะจุดจบของเราได้มาถึง ק (โคฟ)
19 พวกที่ไล่จับพวกเราก็เร็วกว่านกอินทรีในท้องฟ้าพวกเขาไล่กวดเราบนภูเขาเขาซุ่มคอยจับเราในถิ่นทุรกันดาร ר (เรช)
20 เจ้าชีวิตของเราคือกษัตริย์ที่พระยาห์เวห์ทรงเจิมไว้นั้นก็ตกหลุมพรางของเขาทั้งหลายแล้วคือพระองค์ผู้ที่เรากล่าวถึงว่า “ภายใต้ร่มเงาของพระองค์เราจะดำรงชีวิตท่ามกลางบรรดาประชาชาติได้” ש (ซิน)
21 โอ ธิดาแห่งเอโดม จงเปรมปรีดิ์และยินดีเถิดคือเธอผู้อาศัยอยู่ในแผ่นดินอูสถ้วยนั้นจะผ่านมาถึงเธอด้วยเธอจะเมา และจะเปลือยกาย ת (ทาว)
22 โอ ธิดาแห่งศิโยน การลงโทษเพราะบาปผิดของเธอก็ครบแล้วพระองค์จะไม่ทรงพาเธอไปเป็นเชลยอีกต่อไปโอ ธิดาแห่งเอโดม พระองค์จะทรงลงโทษ เพราะบาปผิดของเธอพระองค์จะทรงเผยบาปของเธอ