1 อนิจจา ด้วยพระพิโรธองค์เจ้านายทรงทำให้ธิดาแห่งศิโยนอับอายพระองค์ได้ทรงเหวี่ยงศักดิ์ศรีของอิสราเอลให้ตกจากฟ้าถึงดินพระองค์มิได้ทรงระลึกถึงแท่นรองพระบาทในวันแห่งพระพิโรธ ב (เบท)
2 องค์เจ้านายทรงทลายที่อยู่ทั้งสิ้นของยาโคบโดยปราศจากพระกรุณาด้วยความกริ้ว พระองค์ได้ทรงพังที่กำบังทั้งหลายของธิดาแห่งยูดาห์พระองค์ได้ทรงดึงให้ต่ำลงถึงดินและเสื่อมเกียรติคือราชอาณาจักรและเจ้านาย ג (กิเมล)
3 ด้วยพระพิโรธรุนแรง พระองค์ได้ทรงตัดเขาของอิสราเอลจนสิ้นพระองค์หดพระหัตถ์ขวาจากพวกเขาต่อหน้าศัตรูพระองค์ทรงเผาผลาญยาโคบดุจเปลวเพลิงที่ไหม้ไปโดยรอบ ד (ดาเลท)
4 พระองค์ทรงโก่งคันศรอย่างทรงเป็นศัตรูพระองค์ยกพระหัตถ์ขวาอย่างทรงเป็นอริและได้ทรงประหารทุกคนที่ดวงตาของเราชมชอบนั้นในกระโจมของธิดาแห่งศิโยนพระองค์ได้ทรงระบายพระพิโรธออกมาดุจเพลิง ה (เฮ)
5 องค์เจ้านายทรงเป็นดั่งศัตรูพระองค์ทรงทลายอิสราเอลพระองค์ทรงทลายวังทุกแห่งของเธอพระองค์ทรงทำลายที่กำบังของเธอและพระองค์ทรงทวีความเศร้าโศกและการคร่ำครวญในธิดาแห่งยูดาห์ ו (วาว)
6 พระองค์ทรงพังพลับพลาของพระองค์เหมือนเพิงในสวนทรงทำลายสถานที่ประชุมของพระองค์พระยาห์เวห์ทรงทำให้ทั้งเทศกาลเลี้ยงและวันสะบาโตหมดสิ้นไปในศิโยนด้วยพระพิโรธเกรี้ยวกราด พระองค์ทรงดูถูกกษัตริย์และปุโรหิต ז (ซายิน)
7 องค์เจ้านายทรงทิ้งแท่นบูชาของพระองค์ทรงเกลียดสถานนมัสการของพระองค์พระองค์ทรงมอบไว้ในมือศัตรูคือทรงมอบกำแพงวังทั้งหลายนั้นเขาทั้งหลายได้ส่งเสียงอึกทึกในพระนิเวศแห่งพระยาห์เวห์เหมือนอย่างในวันเทศกาลเลี้ยง ח (เฆท)
8 พระยาห์เวห์ตั้งพระทัยแล้วที่จะทลายกำแพงของธิดาแห่งศิโยนพระองค์ทรงขึงสายวัดไว้แล้วพระองค์มิได้หดพระหัตถ์จากการทำลายพระองค์ทรงทำให้เนินดินและกำแพงนั้นคร่ำครวญให้ทรุดโทรมร่วงโรยไปด้วยกัน ט (เทท)
9 ประตูทั้งหลายของศิโยนทรุดลงในดินแล้วพระองค์ได้ทรงทำลายและหักดาลประตูกษัตริย์และบรรดาเจ้านายแห่งศิโยนตกอยู่ท่ามกลางบรรดาประชาชาติไม่มีธรรมบัญญัติบรรดาผู้เผยพระวจนะแห่งศิโยนก็หาได้รับนิมิตจากพระยาห์เวห์อีกไม่ י (โยด)
10 พวกผู้ใหญ่ของธิดาแห่งศิโยนนั่งเงียบอยู่บนพื้นแผ่นดินเขาเอาผงคลีดินซัดขึ้นบนศีรษะและนุ่งห่มผ้ากระสอบบรรดาสาวพรหมจารีแห่งเยรูซาเล็มค้อมศีรษะลงจดดิน כ (คาฟ)
11 ดวงตาข้าพเจ้าก็ร่วงโรยเพราะร้องไห้จิตข้าพเจ้าก็วุ่นวายใจข้าพเจ้าก็ระทมเพราะความพินาศแห่งประชาชนของข้าพเจ้าและเพราะเด็กเล็กและเด็กอ่อนเป็นลมสลบอยู่ตามลานเมือง ל (ลาเมค)
12 เด็กๆ ถามแม่ของตัวว่า“อาหารและน้ำดื่มอยู่ที่ไหน?”ขณะเขาเป็นลมสลบดุจคนบาดเจ็บสาหัสอยู่ตามลานเมืองเมื่อชีวิตของเขาต้องสิ้นไปที่อกแม่ของเขา מ (เมม)
13 โอ ธิดาแห่งเยรูซาเล็มข้าจะพูดอะไรเพื่อช่วยเจ้า? ข้าจะเปรียบเจ้ากับอะไร?โอ ธิดาพรหมจารีแห่งศิโยนข้าจะเทียบเจ้ากับอะไร เพื่อจะปลอบโยนเจ้าได้?เพราะหายนะของเจ้าใหญ่ดุจทะเลผู้ใดจะเยียวยาเจ้าได้เล่า? נ (นูน)
14 ผู้เผยพระวจนะของเจ้าได้เห็นนิมิตลวงและนิมิตหลอกมาบอกเจ้าแทนที่เขาจะเผยบาปของเจ้าเพื่อให้เจ้ากลับสู่สภาพดีเขากลับเห็นนิมิตสำหรับเจ้าอันเป็นเท็จและล่อลวง ס (สาเมค)
15 ทุกคนที่ผ่านทางนั้นก็ตบมือเยาะเจ้าเขาทั้งหลายได้หยันและสั่นศีรษะเย้ยธิดาแห่งเยรูซาเล็มว่า“นี่หรือคือนครที่คนทั้งหลายได้ขนานนามว่างามเลิศว่าเป็นความชื่นชมยินดีของคนทั่วโลก?” פ (เพ)
16 ศัตรูทั้งหมดของเจ้าได้อ้าปากว่าเจ้าเขาทั้งหลายหยันและขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเขาพากันร้องว่า “เราได้ทลายเมืองนี้แล้ววันนี้แหละที่เรารอคอยเราพบแล้ว เราเห็นแล้ว” ע (อายิน)
17 พระยาห์เวห์ทรงทำตามพระประสงค์แล้วทรงทำให้พระดำรัสสำเร็จตามที่ทรงบัญชาไว้นานแล้วพระองค์ได้ทรงทำลายลงโดยปราศจากพระกรุณาทรงทำให้ศัตรูเปรมปรีดิ์เย้ยเจ้าทรงเสริมกำลังแก่พวกศัตรูของเจ้า צ (ซาเด)
18 ใจของพวกเขาร้องทูลองค์เจ้านายว่าโอ กำแพงของธิดาแห่งศิโยนเอ๋ยจงให้น้ำตาไหลพรั่งพรูดุจสายธารทั้งกลางวันและกลางคืนเจ้าอย่าได้หยุดหย่อนเลยอย่าให้ดวงตาได้พักเลย ק (โคฟ)
19 จงลุกขึ้นร้องทูลตอนกลางคืนทุกยามจงระบายความในใจของเจ้าออกมาอย่างน้ำเฉพาะพระพักตร์องค์เจ้านายจงชูมือทั้งสองของเจ้าขึ้นตรงไปยังพระองค์เพื่อขอชีวิตลูกเด็กเล็กแดงของเจ้าที่หิวจนเป็นลมสลบไปตามหัวถนนทุกแห่ง ר (เรช)
20 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทอดพระเนตรเถิดว่าพระองค์ได้ทรงทำการเช่นนี้แก่ผู้ใด?ควรที่ผู้หญิงจะกินลูกของตนจะกินทารกที่ยังอุ้มอยู่หรือ?ปุโรหิตและผู้เผยพระวจนะควรจะถูกประหารในสถานนมัสการขององค์เจ้านายหรือ? ש (ซิน)
21 ผู้อ่อนวัยและผู้สูงวัยนอนอยู่ตามพื้นดินบนถนนคนหนุ่มและคนสาวของข้าพระองค์ล้มลงด้วยดาบพระองค์ทรงประหารพวกเขาในวันแห่งพระพิโรธทรงสังหารโดยปราศจากพระกรุณา ת (ทาว)
22 พระองค์ทรงเรียกผู้ที่ข้าพระองค์กลัวจากรอบด้านมาอย่างในวันเทศกาลเลี้ยงพอถึงวันแห่งพระพิโรธของพระยาห์เวห์ก็ไม่มีสักคนหนึ่งหนีรอดได้ผู้ที่ข้าพระองค์ได้อุ้มชูและเลี้ยงดูมานั้นศัตรูของข้าพระองค์ได้ทำลายแล้ว