17 พระยาห์เวห์จอมทัพผู้ทรงปลูกเจ้า ได้ทรงประกาศความร้ายให้ตกแก่เจ้า เพราะความชั่วช้าซึ่งคนอิสราเอลและคนยูดาห์ได้กระทำ ได้ยั่วยุให้เราโกรธด้วยการเผาเครื่องหอมถวายแก่พระบาอัล”
18 พระยาห์เวห์ทรงสำแดงแก่ข้าพเจ้าและข้าพเจ้าก็รู้พระองค์ทรงเปิดเผยการกระทำของเขาแก่ข้าพระองค์
19 แต่ข้าพระองค์เป็นเหมือนลูกแกะเชื่องตัวหนึ่งซึ่งถูกพาไปฆ่าข้าพระองค์ไม่ทราบเลยว่าข้าพระองค์เองได้ถูกพวกเขาวางแผนการต่อสู้ โดยกล่าวว่า“ให้เราทำลายต้นไม้กับผลของมันเสียด้วยให้เราตัดเขาออกเสียจากแดนคนเป็นเพื่อชื่อของเขาจะไม่เป็นที่ระลึกถึงอีกเลย”
20 แต่ว่า ข้าแต่พระยาห์เวห์จอมทัพผู้ทรงพิพากษาอย่างชอบธรรมผู้ทรงทดลองดูทั้งความคิดและจิตใจขอให้ข้าพระองค์แลเห็นการแก้แค้นของพระองค์ตกแก่พวกเขาเพราะข้าพระองค์ได้มอบเรื่องของข้าพระองค์ไว้กับพระองค์แล้ว
21 เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ เกี่ยวกับคนตำบลอานาโธท ผู้จะเอาชีวิตของเจ้า และกล่าวแก่เจ้าว่า “อย่าเผยพระวจนะในพระนามของพระยาห์เวห์ เพื่อเจ้าจะไม่ต้องตายด้วยมือของพวกเรา”
22 เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า “นี่แน่ะ เราจะลงโทษเขาทั้งหลาย พวกคนหนุ่มจะตายด้วยดาบ บรรดาบุตรชายและบุตรหญิงของเขาจะตายด้วยการกันดารอาหาร
23 จะไม่มีใครเหลือเลย เพราะเราจะนำสิ่งร้ายมาสู่คนตำบลอานาโธท คือปีแห่งการลงโทษเขา”