7 อนิจจาเอ๋ย วันนั้นใหญ่โตเหลือเกินไม่มีวันใดเหมือนเป็นเวลาทุกข์ใจของยาโคบแต่เขาก็ยังจะรอดวันนั้นไปได้
8 “พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า ในวันนั้น เราจะหักแอกจากคอของเขาทั้งหลาย และเราจะระเบิดพันธนะของเขาเสีย และคนต่างชาติจะไม่ทำให้เขาเป็นคนรับใช้อีก
9 แต่พวกเขาจะปรนนิบัติพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขา และดาวิดพระราชาของเขาผู้ซึ่งเราจะให้เกิดมาเพื่อเขา
10 “พระยาห์เวห์ตรัสว่า ส่วนเจ้า ยาโคบผู้รับใช้ของเราเอ๋ย อย่ากลัวเลยอิสราเอลเอ๋ย อย่าครั่นคร้ามเพราะนี่แน่ะ เราจะช่วยเจ้าจากที่ไกลให้รอดทั้งลูกหลานของเจ้าจากแผ่นดินที่เขาไปเป็นเชลยยาโคบจะกลับมา และมีความสงบและความสบายและจะไม่มีใครทำให้เขากลัว
11 “พระยาห์เวห์ตรัสว่า เพราะเราอยู่กับเจ้าเพื่อช่วยเจ้าให้รอดเราจะทำให้ประชาชาติทั้งสิ้นถึงอวสานคือผู้ซึ่งเราได้กระจายเจ้าให้ไปอยู่ท่ามกลางเขานั้นแต่ส่วนเจ้าเราจะไม่ทำให้ถึงอวสานเราจะตีสอนเจ้าตามขนาดและด้วยประการใดก็ตามเราจะไม่ปล่อยเจ้าโดยไม่ลงโทษ
12 “เพราะพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่าที่เจ็บของเจ้าก็รักษาไม่หายและบาดแผลของเจ้าก็ร้ายแรง
13 ไม่มีใครที่จะช่วยคดีของเจ้าไม่มียารักษาบาดแผลของเจ้าไม่มีการรักษาให้เจ้า