18 “วิถีและการกระทำทั้งหลายของเจ้าได้นำเรื่องนี้มาเหนือเจ้านี่แหละเป็นผลกรรมของเจ้าซึ่งขมขื่นและสะเทือนใจของเจ้า”
19 แสนระทม แสนระทม ข้าบิดตัวด้วยความเจ็บปวดโอ ผนังดวงใจของข้าเอ๋ยจิตใจของข้าก็สั่นระรัวข้าจะนิ่งอยู่ไม่ได้เพราะข้าได้ยินเสียงเขาสัตว์เสียงปลุกของสงคราม
20 หายนะซ้อนหายนะถูกเร้าขึ้นมาแผ่นดินทั้งสิ้นถูกทิ้งร้างบรรดาเต็นท์ของข้าถูกทำลายในฉับพลันและชั่วครู่เดียวผ้าเต็นท์ทั้งหลายของข้าก็ย่อยยับไป
21 ข้าจะต้องมองดูธงและฟังเสียงเขาสัตว์นานสักเท่าใด?
22 “เพราะประชากรของเราโง่เขลา พวกเขาไม่รู้จักเราเขาเป็นลูกหลานที่โง่เง่าเขาไม่มีความเข้าใจเขาช่ำชองในการทำชั่วและเขาไม่รู้จักทำดี”
23 ข้าพเจ้ามองดูแผ่นดิน และนี่แน่ะ เป็นที่ร้างและว่างเปล่าและมองดูท้องฟ้า ในนั้นก็ไม่มีความสว่าง
24 ข้าพเจ้ามองดูภูเขา นี่แน่ะ มันกำลังสั่นสะเทือนเนินเขาก็เคลื่อนตัวไปมา