4 อย่างไรก็ดี เราได้ใช้บรรดาผู้รับใช้ของเรา คือพวกผู้เผยพระวจนะมายังเจ้าครั้งแล้วครั้งเล่ากล่าวว่า ‘ขออย่าทำสิ่งที่น่ารังเกียจ ซึ่งเราเกลียดชังนี้เลย’
5 แต่พวกเขาก็ไม่ฟังหรือเงี่ยหูฟัง โดยหันจากความชั่วร้ายของเขาและไม่เผาเครื่องหอมแก่พระอื่น
6 ดังนั้น เราจึงได้เทความโกรธและความกริ้วของเราออก ให้พลุ่งขึ้นในเมืองต่างๆ ของยูดาห์และตามถนนหนทางของกรุงเยรูซาเล็ม และเมืองเหล่านั้นก็กลายเป็นที่ทิ้งร้างและร้างเปล่าอย่างทุกวันนี้
7 และบัดนี้พระยาห์เวห์พระเจ้าจอมทัพพระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ทำไมพวกเจ้าจึงทำความชั่วร้ายนี้แก่ตัวเจ้าเอง และตัดเอาผู้ชาย ผู้หญิง ทั้งทารกและเด็กออกเสียจากท่ามกลางยูดาห์ จนไม่มีคนเหลืออยู่ไว้แก่เจ้าเลย
8 ทำไมพวกเจ้าจึงยั่วยุเราให้โกรธด้วยงานแห่งมือของเจ้า ด้วยการเผาเครื่องหอมแก่พระอื่นในแผ่นดินอียิปต์ที่เจ้ามาอาศัยอยู่นั้น เพื่อเจ้าจะต้องถูกตัดออกและเป็นที่สาปแช่งและตำหนิท่ามกลางบรรดาประชาชาติแห่งแผ่นดินโลก?
9 เจ้าได้ลืมความอธรรมของบรรพบุรุษของเจ้า ความอธรรมของบรรดากษัตริย์แห่งยูดาห์ ความอธรรมของบรรดามเหสีของพวกเขา ความอธรรมของพวกเจ้าเอง และความอธรรมของบรรดาภรรยาของเจ้า ซึ่งพวกเขาได้ทำในแผ่นดินยูดาห์และในถนนของกรุงเยรูซาเล็มเสียแล้วหรือ?
10 จนถึงทุกวันนี้พวกเขาก็ไม่ได้ถ่อมตัวลง หรือเกรงกลัว หรือดำเนินตามธรรมบัญญัติ หรือตามกฎเกณฑ์ของเรา ซึ่งเราให้มีไว้แก่พวกเจ้าและบรรพบุรุษของเจ้า