11 “โมอับสบายตั้งแต่หนุ่มๆ มาและนิ่งอยู่บนตะกอนของตนมันไม่ได้ถูกถ่ายออกจากภาชนะนี้ไปยังภาชนะนั้นหรือต้องถูกกวาดไปเป็นเชลยดังนั้นรสจึงยังอยู่ในนั้นและกลิ่นก็ไม่เปลี่ยนแปลง”
12 พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เพราะฉะนั้น นี่แน่ะ วันเวลาจะมาถึง เมื่อเราจะส่งผู้ถ่ายเทมายังเขาเพื่อถ่ายเทเขา และเทภาชนะของเขาให้เกลี้ยง และทุบไหของเขาให้แตกเป็นชิ้นๆ
13 แล้วโมอับก็จะต้องอับอายเพราะพระเคโมชอย่างที่พงศ์พันธุ์อิสราเอลต้องอับอายเพราะเมืองเบธเอล ซึ่งเป็นที่วางใจของเขา
14 “เจ้าพูดได้อย่างไรว่า‘เราเป็นพวกวีรชนและนักรบกล้าหาญในสงคราม’
15 ผู้ทำลายโมอับและเมืองต่างๆ ของมันขึ้นมาแล้วและคนหนุ่มๆ ที่เก่งที่สุดของเมืองก็ลงไปเพื่อถูกฆ่ากษัตริย์ผู้ทรงพระนามว่าพระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้แหละ
16 ภัยพิบัติของโมอับมาใกล้แล้วและความทุกข์ใจของเขามาถึงอย่างรวดเร็ว
17 บรรดาท่านที่อยู่รอบเขา จงเสียใจเพราะเขาเถิดทั้งคนที่รู้จักชื่อเขาด้วยจงกล่าวว่า ‘ธารพระกรอันทรงฤทธิ์หักเสียแล้วคือคทาอันรุ่งโรจน์นั้น’