12 มารดาของเจ้าจะอับอายอย่างยิ่งและนางที่คลอดเจ้าจะถูกหลู่เกียรตินี่แน่ะ นางจะอยู่ท้ายสุดของบรรดาประชาชาติเป็นถิ่นทุรกันดาร ที่แห้งแล้ง และทะเลทราย
13 เมืองนั้นจะไม่มีคนเข้าอาศัย เพราะพระพิโรธของพระยาห์เวห์แต่จะเป็นที่ร้างเปล่าอย่างที่สุดซึ่งคนที่ผ่านเมืองบาบิโลนไปจะตกตะลึงและเยาะเย้ยเพราะรอยแผลทั้งสิ้นของเมืองนั้น
14 จงจัดแนวรบเข้ามาโอบล้อมบาบิโลนพวกเจ้าที่โก่งคันธนูจงยิงเธอ อย่าเสียดายลูกธนูเพราะเธอได้ทำบาปต่อพระยาห์เวห์
15 จงเปล่งเสียงโห่ร้องสู้เธอจากรอบข้าง เธอยอมแพ้แล้วเครื่องป้องกันของเธอล้มลงแล้วกำแพงของเธอถูกพังลงแล้วเพราะนี่เป็นการแก้แค้นของพระยาห์เวห์จงแก้แค้นเธอทำกับเธออย่างที่เธอได้ทำลงไป
16 จงตัดผู้หว่านเสียจากบาบิโลนและตัดผู้ที่ถือเคียวในฤดูเกี่ยวเพราะดาบของผู้บีบบังคับทุกคนจึงหันเข้าหาชนชาติของตนและทุกคนจะหนีไปยังแผ่นดินของตน
17 “อิสราเอลเป็นเหมือนแกะที่ถูกสิงโตไล่ล่าไป ครั้งแรกกษัตริย์อัสซีเรียกินเขา ในที่สุดนี้เนบูคัดเนสซาร์ กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้แทะกระดูกของเขา
18 เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะนำการลงโทษมาเหนือกษัตริย์แห่งบาบิโลนและแผ่นดินของท่าน ดังที่เราได้ลงโทษกษัตริย์แห่งอัสซีเรีย