29 แผ่นดินสะเทือนสะท้านและบิดตัวอย่างเจ็บปวดเพราะบรรดาพระประสงค์ของพระยาห์เวห์ต่อบาบิโลนก็ตั้งมั่นอยู่ที่จะทำให้แผ่นดินบาบิโลนเป็นที่ร้างเปล่าปราศจากคนอาศัย
30 นักรบแห่งบาบิโลนหยุดรบแล้วพวกเขาค้างอยู่ในที่กำบังเข้มแข็งของเขากำลังของเขาถอยเสียแล้วเขาทั้งหลายกลายเป็นเหมือนผู้หญิงที่อาศัยของมันก็กำลังลุกไหม้และดาลประตูของมันก็หัก
31 นักวิ่งคนหนึ่งวิ่งไปพบนักวิ่งอีกคนหนึ่งทูตคนหนึ่งวิ่งไปพบทูตอีกคนหนึ่งเพื่อทูลกษัตริย์แห่งบาบิโลนว่าเมืองของพระองค์ถูกยึดไว้ทุกด้านแล้ว
32 ท่าลุยข้ามก็ถูกยึดแล้วเครื่องป้องกันก็ถูกไฟไหม้และบรรดาทหารก็ระส่ำระสาย
33 เพราะพระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่าประชากรแห่งบาบิโลนก็เหมือนลานนวดข้าวณ เวลาที่มันถูกเหยียบย่ำอีกสักประเดี๋ยวเวลาเกี่ยวก็จะมาถึงมันแล้ว”
34 ให้ชาวเมืองศิโยนพูดว่า“เนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้ทรงกลืนกินข้าเสียแล้วพระองค์ทรงขย้ำข้าพระองค์ทรงทำให้ข้าเป็นภาชนะว่างเปล่าพระองค์ทรงกลืนข้าดั่งมังกรพระองค์เสวยของอร่อยของข้าจนเต็มท้องและพระองค์ทรงไล่ข้าออกไป”
35 ให้ชาวศิโยนกล่าวว่า“ความทารุณที่ได้ทำแก่ข้าและแก่ญาติของข้า จงตกเหนือบาบิโลน”ให้เยรูซาเล็มกล่าวว่า“ให้คนเคลเดียรับผิดชอบที่ทำให้โลหิตของข้าตก”