5 “จงลุกขึ้น ให้เราเข้าตีเวลากลางคืนและทำลายบรรดาวังของเธอเสีย”
6 เพราะพระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า“จงโค่นต้นไม้ของเธอลงจงก่อเชิงเทินไว้สู้กรุงเยรูซาเล็มนี่แหละนครที่ต้องถูกลงโทษภายในเธอไม่มีอะไรนอกจากการบีบบังคับ
7 บ่อน้ำทำให้น้ำเย็นอยู่เสมอฉันใดเธอก็ทำให้เกิดความอธรรมขึ้นเรื่อยๆ ฉันนั้นความทารุณและการทำลายมีให้ได้ยินเสมอภายในเธอความเจ็บปวดและการบาดเจ็บก็ปรากฏต่อหน้าเราเสมอ
8 เยรูซาเล็มเอ๋ย จงรับคำตักเตือนเถิดเกรงว่าเราจะปลีกตัวไปเสียจากเจ้าเกรงว่าเราจะทำให้เจ้าเป็นที่ร้างเปล่าเป็นแผ่นดินที่ปราศจากคนอาศัย”
9 พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า“เขาทั้งหลายจะกวาดคนอิสราเอลที่เหลืออยู่นั้นไปเสียทั้งหมดอย่างเก็บผลองุ่นเหมือนคนเก็บผลองุ่นเอามือเก็บผลตามกิ่งของมันอีกครั้งหนึ่ง”
10 ข้าพเจ้าควรจะพูดและให้คำตักเตือนแก่ใครเพื่อเขาจะได้เชื่อฟัง?ดูสิ หูของเขาตันเสียแล้วเขาฟังไม่ได้นี่แน่ะ พระวจนะของพระยาห์เวห์เป็นสิ่งที่เขาดูแคลนเขาไม่พอใจฟัง
11 แต่ ข้าพเจ้ามีพระพิโรธของพระยาห์เวห์เต็มไปหมดข้าพเจ้าจะเก็บมันไว้อีกไม่ไหวแล้ว“จงเทมันรดเด็กๆ ตามถนนและรดพวกหนุ่มๆ ที่ชุมนุมกันอยู่ด้วยทั้งสามีและภรรยาก็จะต้องเอาไปทั้งคนแก่และคนชราด้วย