เลวีนิติ 11 THSV11

เนื้อ​สัตว์​ที่​สะอาด​และ​เนื้อ​สัตว์​ที่​เป็น​มลทิน

1 พระ‍ยาห์‌เวห์​ตรัส​กับ​โม‌เสส​และ​อา‌โรน​ว่า

2 “จง​กล่าว​แก่​คน​อิสรา‌เอล​ว่า สิ่ง‍มี‍ชีวิต​เหล่า‍นี้​ที่​ถูก​แยก​จาก​บรร‌ดา​สัตว์​อื่น​ที่​อยู่​ใน​โลก เจ้า​ทั้ง‍หลาย​รับ‍ประ‌ทาน​ได้​คือ

3 บรร‌ดา​สัตว์​ที่​แยก​กีบ มี​กีบ​ผ่า และ​เคี้ยว‍เอื้อง​ด้วย เจ้า​รับ‍ประ‌ทาน​ได้

4 อย่าง‍ไร‍ก็‍ตาม ห้าม​รับ‍ประ‌ทาน​สัตว์​ต่อ‍ไป‍นี้​ที่​เคี้ยว‍เอื้อง​หรือ​แยก​กีบ​อย่าง​เดียว​คือ อูฐ เพราะ​มัน​เคี้ยว‍เอื้อง​แต่​ไม่​แยก​กีบ เป็น​สัตว์​ที่​เป็น​มลทิน​สำหรับ​เจ้า

5 ตัว​กระ‌จง‍ผา เพราะ​ว่า​มัน​เคี้ยว‍เอื้อง​แต่​ไม่​แยก​กีบ เป็น​สัตว์​ที่​เป็น​มลทิน​สำหรับ​เจ้า

6 กระ‌ต่าย เพราะ​ว่า​มัน​เคี้ยว‍เอื้อง​แต่​ไม่​แยก​กีบ เป็น​สัตว์​ที่​เป็น​มลทิน​สำหรับ​เจ้า

7 หมู เพราะ​มัน​เป็น​สัตว์​แยก​กีบ​และ​มี​กีบ​ผ่า​แต่​ไม่​เคี้ยว‍เอื้อง จึง​เป็น​สัตว์​ที่​เป็น​มลทิน​สำหรับ​เจ้า

8 ห้าม​รับ‍ประ‌ทาน​เนื้อ​ของ​สัตว์​เหล่า‍นี้ และ​ห้าม​แตะ‍ต้อง​ซาก​ของ​มัน มัน​เป็น​สิ่ง​ที่​เป็น​มลทิน​สำหรับ​เจ้า

9 “สัตว์​เหล่า‍นี้​ที่​ถูก​แยก​จาก​สัตว์​ที่​อยู่​ใน​น้ำ​ทั้ง‍หมด เจ้า​รับ‍ประ‌ทาน​ได้ คือ ทุก‍สิ่ง​ซึ่ง​อยู่​ใน​น้ำ​ซึ่ง​มี​ครีบ​และ​มี​เกล็ด ไม่​ว่า​จะ​อยู่​ใน​ทะเล​หรือ​ใน​แม่‍น้ำ​ก็​ตาม เจ้า​รับ‍ประ‌ทาน​ได้

10 แต่​ทุก‍สิ่ง​ที่​อยู่​ใน​น้ำ‍ทะเล​หรือ​แม่‍น้ำ ซึ่ง​ไม่‍มี​ครีบ​และ​เกล็ด จะ​เป็น​สัตว์​ที่​เคลื่อน‍ที่​ติด​พื้น หรือ​สัตว์​อื่น​ที่​มี​ชีวิต​ใน​น้ำ เป็น​สัตว์​ที่​พึง‍รัง‍เกียจ​สำหรับ​เจ้า

11 ให้​คง​เป็น​สัตว์​ที่​พึง‍รัง‍เกียจ​สำหรับ​เจ้า ห้าม​รับ‍ประ‌ทาน​เนื้อ​ของ​มัน และ​จง​รัง‍เกียจ​ซาก​ของ​มัน

12 ทุก‍สิ่ง​ที่​อยู่​ใน​น้ำ​ซึ่ง​ไม่‍มี​ครีบ​และ​เกล็ด เป็น​สิ่ง‍พึง‍รัง‍เกียจ​สำหรับ​เจ้า

13 “ต่อ‍ไป‍นี้​เป็น​นก​ซึ่ง​เจ้า​พึง‍รัง‍เกียจ ห้าม​รับ‍ประ‌ทาน มัน​เป็น​สัตว์​ที่​พึง‍รัง‍เกียจ คือ นก‍อิน‌ทรี นก‍แร้ง นก‍ออก

14 นก‍เหยี่ยว‍หาง‍ยาว เหยี่ยว‍ดำ​ตาม​ชนิด​ของ​มัน

15 นก‍กา​ทั้ง‍หมด​ตาม​ชนิด​ของ​มัน

16 นก‍กระ‌จอก‍เทศ นก‍เค้า‌โมง นก‍นาง‍นวล เหยี่ยว‍นก‍เขา​ตาม​ชนิด​ของ​มัน

17 นก‍เค้า‌แมว‍เล็ก นก‍อ้าย‍งั่ว นก‍ทึด‌ทือ

18 นก‍อี‌โก้ง นก‍กระ‌ทุง แร้ง‍เล็ก

19 นก‍กระ‌สา‍ดำ นก‍กระ‌สา​ตาม​ชนิด​ของ​มัน นก‍หัว‍ขวาน และ​ค้าง‌คาว

20 “แมลง​มี​ปีก​ซึ่ง​คลาน​สี่​ขา เป็น​สัตว์​ที่​พึง‍รัง‍เกียจ​สำหรับ​เจ้า

21 แต่​ใน​บรร‌ดา​แมลง​มี​ปีก​ที่​คลาน​สี่​ขา​นี้ เจ้า​จะ​รับ‍ประ‌ทาน​จำ​พวก​ที่​มี​ขา‍พับ​ใช้​กระ‌โดด​ไป​บน​ดิน​ได้

22 ใน​จำ‍พวก​แมลง​ต่อ‍ไป‍นี้​เจ้า​รับ‍ประ‌ทาน​ได้ ตั๊ก‌แตน​ปา‌ทัง‌ก้า​ตาม​ชนิด​ของ​มัน จิ้ง‌หรีด​ตาม​ชนิด​ของ​มัน จัก‌จั่น​ตาม​ชนิด​ของ​มัน และ​ตั๊ก‌แตน​ตาม​ชนิด​ของ​มัน

23 แต่​แมลง​มี​ปีก​อย่าง​อื่น​ซึ่ง​มี​สี่​ขา เป็น​สัตว์​ที่​พึง‍รัง‍เกียจ​สำหรับ​เจ้า

สัตว์​ที่​ทำ​ให้​เป็น​มลทิน

24 “สิ่ง​ต่อ‍ไป‍นี้​ทำ​ให้​เจ้า​เป็น​มลทิน​ได้ คือ​คน​ที่​แตะ‍ต้อง​ซาก​ของ​มัน​จะ​เป็น​มลทิน​ไป​ถึง​เวลา​เย็น

25 คน​ที่​ถือ​ซาก‍สัตว์​ส่วน​ใดๆ ไป ต้อง​ซัก​เสื้อ‍ผ้า​ของ​ตน และ​เป็น​มลทิน​ไป​จน‍ถึง​เวลา​เย็น

26 สัตว์​แยก​กีบ​แต่​ไม่‍มี​กีบ​ผ่า​ไม่​เคี้ยว‍เอื้อง เป็น​สัตว์​ที่​เป็น​มลทิน​สำหรับ​เจ้า คน​ที่​แตะ‍ต้อง​สัตว์​เหล่า‍นี้​จะ​เป็น​มลทิน

27 ใน​บรร‌ดา​สัตว์​สี่​เท้า​ทุก‍อย่าง​ซึ่ง​เดิน​ด้วย​อุ้ง‍เท้า เป็น​สัตว์​ที่​เป็น​มลทิน​สำหรับ​เจ้า ผู้​ที่​แตะ‍ต้อง​ซาก‍สัตว์​นี้​จะ​ต้อง​เป็น​มลทิน​ไป​ถึง​เวลา​เย็น

28 ผู้​ที่​แบก​ซาก​มัน​ไป​จะ​ต้อง​ซัก​เสื้อ‍ผ้า​ของ​ตน และ​เป็น​มลทิน​ไป​จน‍ถึง​เวลา​เย็น สิ่ง‍เหล่า‍นี้​เป็น​มลทิน​สำหรับ​เจ้า

29 “บรร‌ดา​สัตว์‍เล็ก​ที่​เคลื่อน‍ไป​เป็น​ฝูงๆ บน​แผ่น‍ดิน​ชนิด​ต่อ‍ไป‍นี้ เป็น​สัตว์​ที่​เป็น​มลทิน​สำหรับ​เจ้า คือ อีเห็น หนู ตัว​เงิน​ตัว​ทอง ตาม​ชนิด​ของ​มัน

30 ตุ๊ก‌แก ตะ‌กวด แย้ จิ้ง‌เหลน และ​กิ้ง‌ก่า

31 บรร‌ดา​สัตว์​ที่​เคลื่อน‍ที่​ติด​พื้น‍ดิน​เหล่า‍นี้​เป็น​มลทิน​สำหรับ​เจ้า คน​ที่​แตะ‍ต้อง​เมื่อ​มัน​ตาย​แล้ว คน​นั้น​จะ​เป็น​มลทิน​ไป​ถึง​เวลา​เย็น

32 และ​เมื่อ​มัน​ตาย​ตก‍ทับ​สิ่ง‍ใด สิ่ง‍นั้น​ก็​เป็น​มลทิน ไม่​ว่า​จะ​เป็น​สิ่ง​ที่​เป็น​ไม้ หรือ​เสื้อ‍ผ้า หรือ​หนัง‍สัตว์ หรือ​กระ‌สอบ หรือ​ภาชนะ​ใดๆ ที่​ใช้​เพื่อ​ประ‌โยชน์​อย่าง​ใด จะ​ต้อง​แช่‍น้ำ และ​จะ​เป็น​มลทิน​ไป​จน‍ถึง​เวลา​เย็น หลัง‍จาก​นั้น​ก็​นับ‍ว่า​สะอาด​ได้

33 และ​ถ้า​มัน​ตก​ลง‍ไป​ใน​ภาชนะ​ดิน สิ่ง​ที่​อยู่​ใน​ภาชนะ​นั้น​จะ​เป็น​มลทิน จง​ทุบ​ภาชนะ​นั้น​เสีย

34 อาหาร​ที่​เคย​นับ‍ว่า​สะอาด แต่​ถูก​น้ำ​จาก​ภาชนะ​นั้น ก็​เป็น​มลทิน และ​น้ำ‍ดื่ม​ทั้ง‍สิ้น​จาก​ภาชนะ​อย่าง‍นี้​จะ​เป็น​มลทิน

35 ถ้า​ส่วน​ของ​ซาก‍สัตว์​ตก‍ใส่​สิ่ง‍ใดๆ สิ่ง‍นั้นๆ ก็​เป็น​มลทิน ไม่​ว่า​จะ​เป็น​เตา‍อบ​หรือ​ฐาน‍เตา ต้อง​ทุบ​เสีย สิ่ง‍เหล่า‍นี้​เป็น​มลทิน และ​เป็น​ของ​ที่​เป็น​มลทิน​สำหรับ​เจ้า

36 อย่าง‍ไร​ก็​ตาม น้ำ‍พุ​หรือ​น้ำ​ใน​แอ่ง​เก็บ​น้ำ​เป็น​ของ​สะอาด แต่​สิ่ง‍ใด​ที่​แตะ‍ต้อง​ซาก‍สัตว์​ที่​ตก​ใน​น้ำ​นั้น​จะ​เป็น​มลทิน

37 ถ้า​ส่วน‍ใด​ของ​ซาก‍สัตว์​ตก‍ใส่​เมล็ด‍พืช​ที่​ใช้​หว่าน เมล็ด‍พืช​นั้น​นับ‍ว่า​สะอาด

38 ถ้า​เท​น้ำ​ใส่​เมล็ด‍พืช​นั้น แล้ว​ซาก‍สัตว์​ส่วน​ใด​ตก‍ใส่​เมล็ด‍พืช​นั้น ก็​เป็น​มลทิน​สำหรับ​เจ้า

39 “ถ้า​สัตว์​ซึ่ง​เจ้า​รับ‍ประ‌ทาน​ได้​นั้น​ตาย​เอง คน​ที่​แตะ‍ต้อง​ซาก‍สัตว์​นั้น​จะ​เป็น​มลทิน​ไป​จน‍ถึง​เวลา​เย็น

40 และ​คน​ที่​รับ‍ประ‌ทาน​ซาก​นั้น​จะ​ต้อง​ซัก​เสื้อ‍ผ้า​ของ​เขา​เสีย และ​เป็น​มลทิน​ไป​จน‍ถึง​เวลา​เย็น คน​ที่​แบก​ซาก​นั้น​ไป​ก็​ต้อง​ซัก​เสื้อ‍ผ้า​ของ​ตน และ​เป็น​มลทิน​ไป​จน‍ถึง​เวลา​เย็น

41 “บรร‌ดา​สัตว์​ที่​เคลื่อน‍ที่​ติด​พื้น‍ดิน​เป็น​สิ่ง‍พึง‍รัง‍เกียจ ห้าม​รับ‍ประ‌ทาน

42 สัตว์​ชนิด​ใดๆ ที่​เลื้อย​ไป​ด้วย​ท้อง หรือ​ที่​เดิน​สี่​ขา หรือ​ที่​มี​หลาย​ขา​คือ บรร‌ดา​สัตว์​ที่​เคลื่อน‍ที่​ติด​พื้น‍ดิน ห้าม​เจ้า​รับ‍ประ‌ทาน เพราะ​เป็น​สิ่ง‍พึง‍รัง‍เกียจ​สำหรับ​เจ้า

43 อย่า​ทำ​ให้​ตัว​เอง​เป็น​ที่​พึง‍รัง‍เกียจ​ด้วย​บรร‌ดา​สัตว์‍เล็ก​ที่​เคลื่อน‍ไป​เป็น​ฝูงๆ บน​แผ่น‍ดิน ห้าม​ทำ​ตัว​ให้​เป็น​มลทิน​ด้วย​สิ่ง‍เหล่า‍นี้ เกรง‍ว่า​เจ้า​จะ​เป็น​มลทิน​ไป​ด้วย

44 เพราะ​เรา​คือ​ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​เจ้า จง​ชำระ​ตัว​ให้​บริ‌สุทธิ์​เพื่อ​เจ้า​จะ​บริ‌สุทธิ์ เพราะ​เรา​บริ‌สุทธิ์ เจ้า​อย่า​ทำ​ตัว​ให้​เป็น​มลทิน​ด้วย​บรร‌ดา​สัตว์‍เล็ก​ที่​เคลื่อน‍ไป​เป็น​ฝูงๆ บน​แผ่น‍ดิน

45 เพราะ​เรา​คือ​ยาห์‌เวห์​ผู้‍นำ​เจ้า​ออก​จาก​แผ่น‍ดิน​อียิปต์ เพื่อ​เป็น​พระ‍เจ้า​ของ​เจ้า เพราะ‍ฉะนั้น​เจ้า​จึง​ต้อง​บริ‌สุทธิ์ เพราะ​เรา​บริ‌สุทธิ์”

46 เหล่า‍นี้​เป็น​กฎ​กล่าว‍ถึง​เรื่อง​สัตว์​และ​นก และ​สิ่ง‍มี‍ชีวิต​ที่​เคลื่อน‍ไหว​ไป​มา​ใน​น้ำ และ​สิ่ง‍มี‍ชีวิต​ทุก​ชนิด​ที่​เลื้อย‍คลาน​บน​แผ่น‍ดิน

47 เพื่อ​ให้​แยก‍แยะ​ระหว่าง​สิ่ง​ที่​เป็น​มลทิน​และ​สิ่ง​ที่​สะอาด และ​ระหว่าง​สิ่ง‍มี‍ชีวิต​ที่​รับ‍ประ‌ทาน​ได้ และ​สิ่ง‍มี‍ชีวิต​ที่​รับ‍ประ‌ทาน​ไม่‍ได้

บท

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27