เลวีนิติ 27 THSV11

ของ‍ถวาย​ตาม​คำ‍สาบาน

1 พระ‍ยาห์‌เวห์​ตรัส​กับ​โม‌เสส​ว่า

2 “จง​กล่าว​แก่​คน​อิสรา‌เอล​ว่า​เมื่อ​ผู้‍ใด​บน​เป็น​พิเศษ​ที่​จะ​ถวาย​มนุษย์​แด่​พระ‍ยาห์‌เวห์

3 ให้​เจ้า​กำ‌หนด​ราคา​ดัง‍นี้ ผู้‍ชาย​อายุ​ตั้ง‍แต่​ยี่‍สิบ​ถึง​หก‍สิบ​ปี​จะ​มี​ค่า​เท่า‍กับ​เงิน​ห้า‍สิบ​เช‌เขล​ตาม​เช‌เขล​ของ​สถาน‍นมัส‌การ

4 ถ้า​ผู้‍นั้น​เป็น​ผู้​หญิง ให้​เจ้า​กำ‌หนด​ราคา​เป็น​ค่า​เงิน​สาม‍สิบ​เช‌เขล

5 ถ้า​ผู้‍นั้น​อายุ​ห้า​ขวบ​ถึง​ยี่‍สิบ ให้​เจ้า​กำ‌หนด​ราคา​ผู้‍ชาย​เป็น​ค่า​เงิน​ยี่‍สิบ​เช‌เขล และ​ผู้​หญิง​สิบ​เช‌เขล

6 ถ้า​ผู้‍นั้น​อายุ​หนึ่ง​เดือน​ถึง​ห้า​ขวบ ให้​เจ้า​กำ‌หนด​ราคา​ผู้‍ชาย​เป็น​ค่า​เงิน​ห้า​เช‌เขล ให้​เจ้า​กำ‌หนด​ราคา​ผู้​หญิง​เป็น​ค่า​เงิน​สาม​เช‌เขล

7 ถ้า​เป็น​บุค‌คล​อายุ​ตั้ง‍แต่​หก‍สิบ​ปี​ขึ้น​ไป ให้​เจ้า​กำ‌หนด​ราคา​ผู้‍ชาย​เป็น​ค่า​เงิน​สิบ‍ห้า​เช‌เขล และ​ผู้​หญิง​เป็น​สิบ​เช‌เขล

8 ถ้า​คน​ใด​ยาก‍จน​เกิน​กว่า​จะ​ชำระ​ตาม​ที่​เจ้า​กำ‌หนด​ราคา​ได้ ก็​ให้​ผู้​ที่​บน​ไว้​ไป​หา​ปุ‌โร‌หิต ให้​ปุ‌โร‌หิต​กำ‌หนด​ราคา​ตาม​กำลัง​ของ​ผู้​ที่​บน​ไว้ ปุ‌โร‌หิต​จะ​กำ‌หนด​ราคา​ของ​คน​นั้น

9 “ถ้า​เป็น​สัตว์​อย่าง​ที่​มนุษย์​นำ​มา​ถวาย​พระ‍ยาห์‌เวห์ สิ่ง‍ใดๆ ที่​มนุษย์​ถวาย​แด่​พระ‍ยาห์‌เวห์​ถือ‍ว่า​เป็น​ของ​บริ‌สุทธิ์

10 ห้าม​เขา​นำ​อะไร​มา​แทน หรือ​เปลี่ยน​เอา​ตัว​ที่​ดี​มา​แทน​ตัว​ที่​ไม่‍ดี หรือ​เอา​ตัว​ที่​ไม่‍ดี​มา​เปลี่ยน​เป็น​ตัว​ที่​ดี ถ้า​เขา​เปลี่ยน ทั้ง​ตัว​ที่​นำ​มา​เปลี่ยน​และ​ตัว​ที่​ถูก​เปลี่ยน​จะ​เป็น​ของ​บริ‌สุทธิ์

11 ถ้า​เป็น​สัตว์​ที่​มี​มลทิน​ซึ่ง​ไม่​พึง​นำ​มา​ถวาย​แด่​พระ‍ยาห์‌เวห์ ให้​ผู้‍นั้น​นำ​สัตว์​ตัว​นั้น​ไป​หา​ปุ‌โร‌หิต

12 แล้ว​ปุ‌โร‌หิต​จะ​ตี‍ราคา​ว่า​เป็น​ของ‍ดี​หรือ​ของ‍ไม่‍ดี ปุ‌โร‌หิต​กำ‌หนด​ราคา​เท่า‍ใด​ก็​ให้​เป็น​เท่า‍นั้น

13 ถ้า​เขา​จะ​มา​ไถ่​สัตว์​นั้น​ก็​ให้​เขา​เพิ่ม​อีก​หนึ่ง​ใน​ห้า​ของ​ราคา​ที่​ตี‍ค่า​ไว้

14 “เมื่อ​คน​ใด​ถวาย​บ้าน​ของ​ตน​ไว้​เป็น​ของ​บริ‌สุทธิ์​แด่​พระ‍ยาห์‌เวห์ ปุ‌โร‌หิต​ต้อง​กำ‌หนด​ราคา​ตาม​สภาพ​ที่​ดี​หรือ​ไม่‍ดี ปุ‌โร‌หิต​กำ‌หนด​ราคา​เท่า‍ใด​ก็​ให้​เป็น​เท่า‍นั้น

15 ถ้า​ผู้​ที่​ถวาย​บ้าน​ไว้​ประ‌สงค์​จะ​ไถ่​บ้าน​ของ​เขา ก็​ให้​ผู้‍นั้น​เพิ่ม​เงิน​อีก​หนึ่ง​ใน​ห้า​ของ​ราคา​บ้าน​ที่​ตี‍ค่า​ไว้ แล้ว​บ้าน​นั้น​จึง​ตก‍เป็น​ของ​เขา​ได้

16 “ถ้า​ผู้‍ใด​ถวาย​ที่‍ดิน​ส่วน​หนึ่ง​แด่​พระ‍ยาห์‌เวห์​ซึ่ง​เป็น​มรดก​ตก​แก่​เขา ให้​เจ้า​กำ‌หนด​ราคา​ของ​ที่‍ดิน​ตาม​จำ‌นวน​พันธุ์​พืช​ที่​หว่าน‍ลง​ใน​ดิน​นั้น ถ้า​ที่‍ดิน​นี้​มี​เมล็ด‍พันธุ์​บาร์‌เลย์​หว่าน​ไว้​ยี่‍สิบ​กิโล‍กรัม ให้​กำ‌หนด​ราคา​เป็น​เงิน​ห้า‍สิบ​เช‌เขล

17 ถ้า​เขา​ถวาย​ที่‍ดิน​เริ่ม​จาก​ปี‍อิสร‌ภาพ ก็​ให้​คง​เต็ม​ราคา​ที่​เจ้า​กำ‌หนด

18 ถ้า​เขา​ถวาย​ที่‍ดิน​ภาย‍หลัง​ปี‍อิสร‌ภาพ ก็​ให้​ปุ‌โร‌หิต​คำ‌นวณ​ค่า​เงิน​ตาม​จำ‌นวน​ปี​ที่​เหลือ​อยู่​จน‍กว่า​จะ​ถึง​ปี‍อิสร‌ภาพ ให้​หัก​เสีย​จาก​ราคา​ที่​เจ้า​กำ‌หนด

19 ถ้า​ผู้​ถวาย​ที่‍ดิน​ประ‌สงค์​จะ​ไถ่​ที่‍ดิน​นั้น ก็​ให้​เขา​เพิ่ม​ค่า​เงิน​อีก​หนึ่ง​ใน​ห้า​ของ​กำ‌หนด​ราคา​ที่​ตี​ไว้ แล้ว​ที่‍ดิน​นั้น​จะ​เป็น​ของ​เขา

20 แต่​ถ้า​เขา​ไม่​ประ‌สงค์​จะ​ไถ่​ที่‍ดิน หรือ​เขา​ได้​ขาย​ที่‍ดิน​นั้น​ให้​แก่​อีก‍คน‍หนึ่ง​แล้ว ก็​อย่า​ให้​ไถ่​อีก​เลย

21 แต่​ที่‍ดิน​นั้น​เมื่อ‍ถึง‍เวลา​ไถ่​ใน​ปี‍อิสร‌ภาพ​จะ​เป็น​ของ​บริ‌สุทธิ์​แด่​พระ‍ยาห์‌เวห์​เพราะ​เป็น​ที่‍ดิน​ที่​มอบ‍ถวาย​ไว้ ปุ‌โร‌หิต​จึง​เข้า​ถือ​กรรม‍สิทธิ์​ที่‍ดิน​นั้น​ได้

22 ถ้า​คน​ใด​ถวาย​ที่‍ดิน​ที่​ซื้อ​มา​แด่​พระ‍ยาห์‌เวห์ คือ​ไม่​ใช่​ส่วน​มรดก​ที่​ตก‍เป็น​กรรม‍สิทธิ์​ของ​เขา

23 ปุ‌โร‌หิต​จะ​คำ‌นวณ​ค่า​ที่‍ดิน​นับ​จน‍ถึง​ปี‍อิสร‌ภาพ ใน​วัน‍นั้น​ที่‍ดิน​จะ​ถูก​ตี‍ราคา​ให้​เป็น​ของ‍ถวาย​ที่​บริ‌สุทธิ์​แด่​พระ‍ยาห์‌เวห์

24 เมื่อ​ถึง​ปี‍อิสร‌ภาพ ที่‍ดิน​นั้น​ต้อง​กลับ​เป็น​ของ​ผู้​ที่​ขาย​ให้​เขา​ซึ่ง​เป็น​เจ้า‍ของ​เดิม ตาม​มรดก​ที่​ตก​มา​เป็น​ของ​เขา

25 การ​กำ‌หนด​ราคา​ทุก‍อย่าง จะ​ต้อง​เป็น​ไป​ตาม​ค่า​เงิน​เช‌เขล​ของ​สถาน‍นมัส‌การ ยี่‍สิบ​เก-ราห์​เป็น​หนึ่ง​เช‌เขล

26 “แต่​ห้าม​ผู้​ใด​นำ​ลูก‍สัตว์‍หัว‍ปี​มา​ถวาย เพราะ​ที่​เป็น​สัตว์​หัว‍ปี​ก็​ตก‍เป็น​ของ​พระ‍ยาห์‌เวห์​อยู่​แล้ว โค​ก็​ดี แกะ​ก็​ดี เป็น​ของ​พระ‍ยาห์‌เวห์

27 ถ้า​เป็น​สัตว์​ที่​เป็น​มลทิน​จง​ให้​เขา​ซื้อ​คืน​ตาม​กำ‌หนด​ราคา​ของ​เจ้า โดย​เพิ่ม​หนึ่ง​ใน​ห้า​ของ​กำ‌หนด​ราคา​ที่​ตี​ไว้ ถ้า​เขา​ไม่​ไถ่​ก็​ให้​ขาย​เสีย​ตาม​กำ‌หนด​ราคา​ที่​ตี​ไว้

28 “แต่​สิ่ง‍ใด​ที่​ถวาย​ขาด​แด่​พระ‍ยาห์‌เวห์ เป็น​สิ่ง​ที่​เขา​มี​อยู่ ไม่​ว่า​เป็น​คน​หรือ​สัตว์ หรือ​ที่‍ดิน​อัน​เป็น​มรดก​ตก​แก่​เขา จะ​ขาย​หรือ​ไถ่​ไม่‍ได้​เลย เพราะ​สิ่ง​ที่​มอบ‍ถวาย​แล้ว เป็น​ของ‍ถวาย​ที่​บริ‌สุทธิ์​ที่‍สุด​แด่​พระ‍ยาห์‌เวห์

29 แม้​แต่​มนุษย์​ที่​ถูก​มอบ‍ถวาย​แล้ว ก็​ไถ่​ถอน​ไม่‍ได้ ผู้‍นั้น​ต้อง​ตาย

30 “ทศางค์​ทั้ง‍สิ้น​ที่​ได้​จาก​แผ่น‍ดิน​เป็น​พืช​ที่​ได้​จาก​แผ่น‍ดิน​ก็​ดี หรือ​ผล​จาก​ต้น‍ไม้​ก็​ดี เป็น​ของ​พระ‍ยาห์‌เวห์ เป็น​ของ‍ถวาย​ที่​บริ‌สุทธิ์​แด่​พระ‍ยาห์‌เวห์

31 ถ้า​คน​ใด​ประ‌สงค์​จะ​ไถ่​ทศางค์​ส่วน​ใดๆ ของ​เขา เขา​ต้อง​เพิ่ม​อีก​หนึ่ง​ใน​ห้า​ของ​ทศางค์​นั้น

32 และ​ทศางค์​ที่​มา​จาก​ฝูง‍โค หรือ​ฝูง‍แพะ‍แกะ คือ​สัตว์​หนึ่ง‍ใน‍สิบ​ตัว​ที่​ถูก​นับ​ด้วย​ไม้‍เท้า​ของ​ผู้‍เลี้ยง เป็น​สัตว์​บริ‌สุทธิ์​แด่​พระ‍ยาห์‌เวห์

33 อย่า​ให้​คิด​ว่า​ดี​หรือ​ไม่‍ดี​และ​อย่า​ให้​เขา​สับ‍เปลี่ยน ถ้า​เขา​สับ‍เปลี่ยน ทั้ง​ตัว​ที่​นำ​มา​เปลี่ยน​และ​ตัว​ที่​ถูก​เปลี่ยน​จะ​เป็น​ของ​บริ‌สุทธิ์​ไถ่​ไม่‍ได้”

34 ข้อ​เหล่า‍นี้​เป็น​พระ‍บัญญัติ​ที่​พระ‍ยาห์‌เวห์​ทรง​บัญญัติ​ไว้​กับ​โม‌เสส​สำหรับ​คน​อิสรา‌เอล​บน​ภูเขา​ซี‌นาย

บท

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27