เลวีนิติ 25 THSV11

ปี​สะ‌บา‌โต

1 พระ‍ยาห์‌เวห์​ตรัส​กับ​โม‌เสส​ที่​ภูเขา​ซี‌นาย​ว่า

2 “จง​กล่าว​แก่​คน​อิสรา‌เอล​ว่า เมื่อ​เจ้า​ทั้ง‍หลาย​เข้า​แผ่น‍ดิน​ที่​เรา​ให้​เจ้า​นั้น ให้​แผ่น‍ดิน​นั้น​ถือ​สะ‌บา‌โต​แด่​พระ‍ยาห์‌เวห์

3 จง​หว่าน​พืช​ใน​ไร่‍นา​ของ​เจ้า​หก​ปี และ​จง​ลิด​แขนง​สวน‍องุ่น​ของ​เจ้า​และ​เก็บ​ผล​หก​ปี

4 แต่​ใน​ปี​ที่​เจ็ด​นั้น​เป็น​ปี​สะ‌บา‌โต จง​ให้​แผ่น‍ดิน​หยุด‍พัก​สงบ เป็น​ปี​สะ‌บา‌โต​แด่​พระ‍ยาห์‌เวห์ ห้าม​หว่าน​พืช​ใน​ไร่‍นา​ของ​เจ้า หรือ​ลิด​แขนง​สวน‍องุ่น​ของ​เจ้า

5 สิ่ง‍ใด​ที่​งอก‍ขึ้น​มา​เอง เจ้า​ห้าม​เก็บ‍เกี่ยว องุ่น​อัน​เกิด​อยู่​ที่​เถา​ซึ่ง​เจ้า​ไม่‍ได้​ตก‍แต่ง​ก็​ห้าม​เก็บ ให้​เป็น​ปี​ที่​แผ่น‍ดิน​หยุด‍พัก​สงบ

6 แผ่น‍ดิน​ใน​ปี​สะ‌บา‌โต​นั้น​จะ​ยัง​ให้​พืช‍ผล​แก่​เจ้า​ทั้ง‍หลาย คือ​แก่​ตัว​เจ้า​เอง แก่​ทาส‍ชาย ทาส‍หญิง​ของ​เจ้า แก่​ลูก‍จ้าง​ของ​เจ้า​และ​แก่​คน​ต่าง‍ด้าว​ที่​อยู่​กับ​เจ้า

7 พืช‍ผล​แห่ง​แผ่น‍ดิน​ทั้ง‍สิ้น จะ​เป็น​อาหาร​ของ​สัตว์‍เลี้ยง​ของ​เจ้า​และ​ของ​สัตว์‍ป่า​ใน​นั้น​ด้วย

ปี‍อิสร‌ภาพ

8 “จง​นับ​ปี​สะ‌บา‌โต​เจ็ด​ปี​คือ​เจ็ด​คูณ​เจ็ด​ปี เวลา​ปี​สะ‌บา‌โต​เจ็ด​ปี​จึง​เป็น​สี่‍สิบ‍เก้า​ปี​แก่​เจ้า

9 จง​ให้​เป่า​เขา‍สัตว์​ดัง‍สนั่น​ใน​วัน‍ที่​สิบ​เดือน​ที่​เจ็ด เจ้า​จง​ให้​เป่า​เขา‍สัตว์​ทั่ว​แผ่น‍ดิน​ใน​วัน​ลบ​มลทิน

10 จง​ถือ​ปี​ที่​ห้า‍สิบ​ไว้​เป็น​ปี​บริ‌สุทธิ์ และ​ประ‌กาศ​อิสร‌ภาพ​แก่​บรร‌ดา​คน​ที่​อาศัย​อยู่​ทั่ว​แผ่น‍ดิน​ของ​เจ้า ให้​เป็น​ปี‍อิสร‌ภาพ​แก่​เจ้า ให้​ทุก‍คน​กลับ​ไป​ยัง​ภูมิ‍ลำ‌เนา​อัน​เป็น​ทรัพย์‍สิน​ของ​ตน และ​กลับ​ไป​สู่​ครัว‍เรือน​ของ​ตน

11 ปี​ที่​ห้า‍สิบ​นั้น​เป็น​ปี‍อิสร‌ภาพ​ของ​เจ้า ใน​ปี​นั้น​เจ้า​อย่า​หว่าน​พืช​หรือ​เกี่ยว‍เก็บ​ผล​ที่​เกิด‍ขึ้น​มา​เอง หรือ​เก็บ​องุ่น​จาก​เถา​ที่​ไม่‍ได้​ตก‍แต่ง

12 เพราะ​เป็น​ปี‍อิสร‌ภาพ จะ​เป็น​ปี​บริ‌สุทธิ์​แก่​เจ้า เจ้า​จง​รับ‍ประ‌ทาน​พืช‍ผล​ที่​งอก‍ขึ้น​เอง​ใน​ปี​นั้น

13 “ใน​ปี‍อิสร‌ภาพ​นี้​ให้​ทุก‍คน​กลับ​ไป​สู่​ภูมิ‍ลำ‌เนา​อัน​เป็น​ทรัพย์‍สิน​ของ​ตน

14 ถ้า​เจ้า​จะ​ขาย​ไร่‍นา​ให้​เพื่อน‍บ้าน​ก็​ดี หรือ​ซื้อ​จาก​เพื่อน‍บ้าน​ก็​ดี เจ้า​อย่า​โกง​กัน

15 ตาม​จำ‌นวน​ปี​หลัง‍จาก​ปี‍อิสร‌ภาพ เจ้า​จง​ซื้อ​ไร่‍นา​จาก​เพื่อน‍บ้าน​ของ​เจ้า และ​ให้​เขา​ขาย​แก่​เจ้า​ตาม​จำ‌นวน​ปี​ที่​ปลูก​พืช​ได้

16 ถ้า​มาก‍ปี​ก็​ต้อง​เพิ่ม​ราคา​สูง​ขึ้น ถ้า​น้อย‍ปี​เจ้า​จง​ลด​ราคา​ให้​ต่ำ‍ลง เพราะ​ที่​เขา​ขาย​นั้น​เขา​ก็​ขาย​ตาม​จำ‌นวน​ปี​ที่​ปลูก​พืช

17 ห้าม​โกง​กัน แต่​จง​ยำ‌เกรง​พระ‍เจ้า​ของ​เจ้า เพราะ​เรา​คือ​ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​เจ้า

18 “เพราะ‍ฉะนั้น​เจ้า​จง​ทำ​ตาม​กฎ‍เกณฑ์​ของ​เรา และ​จง​รักษา​กฎ‍หมาย​ของ​เรา และ​จง​ปฏิ‌บัติ​ตาม​ทุก‍อย่าง เพื่อ​เจ้า​จะ​อาศัย​อยู่​ใน​แผ่น‍ดิน​นั้น​อย่าง​ปลอด‍ภัย

19 แผ่น‍ดิน​จะ​อำนวย​ผล​ให้​เจ้า​ได้​รับ‍ประ‌ทาน​อย่าง​อิ่ม‍หนำ และ​อาศัย​อยู่​อย่าง​ปลอด‍ภัย

20 ถ้า​เจ้า​จะ​พูด​ว่า ‘ถ้า​เรา​ทั้ง‍หลาย​ไม่​หว่าน​หรือ​เกี่ยว​พืช‍ผล​ของ​เรา ใน​ปี​ที่​เจ็ด​เรา​จะ​เอา​อะไร​รับ‍ประ‌ทาน?’

21 เรา​จะ​บัญชา​พร​ของ​เรา​ให้​มา​เหนือ​เจ้า​ใน​ปี​ที่​หก เพื่อ​จะ​มี​พืช‍ผล​พอ​สำหรับ​สาม​ปี

22 เมื่อ​เจ้า​หว่าน​ใน​ปี​ที่​แปด เจ้า​จะ​รับ‍ประ‌ทาน​ของ‍เก่า​ของ​เจ้า​จน​ปี​ที่​เก้า เมื่อ​เจ้า​ได้​พืช‍ผล​ใหม่​เข้า‍มา เจ้า​ก็​ยัง​รับ‍ประ‌ทาน​พืช‍ผล​เก่า​ของ​เจ้า​อยู่

23 ส่วน​ที่‍ดิน​นั้น​เจ้า​ห้าม​ขาย​ขาด เพราะ‍ว่า​ที่‍ดิน​นั้น​เป็น​ของ​เรา พวก‍เจ้า​เป็น​เพียง​คน​ต่าง‍ด้าว​และ​แขก‍เมือง​ที่​อาศัย​อยู่​กับ​เรา

24 ตลอด​ทั่ว​แผ่น‍ดิน​ที่​พวก‍เจ้า​ยึด‍ถือ​อยู่ เจ้า​จง​ให้​มี​การ​ไถ่‍ถอน​ที่‍ดิน​คืน

25 “ถ้า​พี่‍น้อง​ของ​เจ้า​ยาก‍จน​ลง และ​ต้อง​ขาย​ที่‍ดิน​ส่วน​หนึ่ง​ของ​เขา​ไป จง​ให้​ญาติ‍สนิท​ของ​เขา​มา​ไถ่‍ถอน​ไร่‍นา​ที่​พี่‍น้อง​ของ​เขา​ขาย​ไป​นั้น

26 ถ้า​ชาย​คน​นั้น​ไม่‍มี​ญาติ​มา​ไถ่‍ถอน​ให้ แต่​ต่อ‍มา​เขา​มั่ง‍มี​ขึ้น และ​มี​ทรัพย์​พอ​จะ​ไถ่‍ถอน​ได้

27 ให้​เขา​นับ​ปี​ย้อน‍กลับ‍ไป​ถึง​ปี​ที่​เขา​ขาย​ให้ แล้ว​จง​นับ​เงิน​ที่​ควร​จ่าย​กลับ‍คืน‍นั้น​ให้​แก่​คน​ที่​ตน​ขาย​ให้ แล้ว​จึง​กลับ​เข้า​อยู่​ใน​ที่‍ดิน​ของ​ตน‍เอง​ได้

28 ถ้า​เขา​ไม่‍มี​ทรัพย์​พอ​จะ​ไถ่‍คืน ที่‍ดิน​ที่​เขา​ได้​ขาย​ไป​จะ​คง​อยู่​ใน​มือ​ของ​ผู้‍ซื้อ​จน‍ถึง​ปี‍อิสร‌ภาพ ให้​ผู้‍ซื้อ​คืน​กลับ​ให้​เจ้า​ของ​ใน​ปี‍อิสร‌ภาพ​นี้ และ​เจ้า​ของ​เดิม​จะ​กลับ​เข้า‍มา​อยู่​ใน​ที่​เดิม​ของ​เขา​ได้

29 “ถ้า​ผู้‍ใด​ขาย​บ้าน​ซึ่ง​อยู่​ใน​เมือง​ที่​มี​กำ‌แพง เมื่อ​ขาย​ไป​แล้ว​ให้​เขา​ไถ่‍ถอน​คืน​ได้​ภาย‍ใน​หนึ่ง​ปี​แรก ให้​เขา​มี​สิทธิ์​ไถ่‍คืน​ได้​หนึ่ง​ปี​เต็ม

30 ถ้า​ใน​เวลา​หนึ่ง​ปี​เต็ม​เขา​ไม่​ไถ่‍ถอน ก็​ให้​จัด‍การ​เสีย​ให้​แน่‍นอน​ว่า ผู้​ซื้อ​มี​สิทธิ์​เหนือ​บ้าน​ที่​อยู่​ใน​เมือง​ที่​มี​กำ‌แพง​นั้น​ตลอด‍ชั่ว‍ชาติ‍พันธุ์​ของ​เขา ใน​ปี‍อิสร‌ภาพ​เขา​ก็​ไม่​ต้อง​คืน​ให้

31 แต่​บ้าน​ใน​ชน‌บท​ที่​ไม่‍มี​กำ‌แพง​ล้อม ให้​นับ​เข้า​เป็น​พวก​เดียว​กับ​ท้อง‍ทุ่ง​ใน​ประ‌เทศ​นั้น คือ​ไถ่‍ถอน​คืน​ได้ และ​จะ​ต้อง​คืน​กลับ​ให้​เจ้า‍ของ​เดิม​ใน​ปี‍อิสร‌ภาพ

32 แต่​อย่าง‍ไร​ก็​ตาม เมือง​ของ​คน​เลวี หรือ​บ้าน​ใน​เมือง​ที่​พวก‍เขา​ถือ​กรรม‍สิทธิ์ คน​เลวี​จะ​ไถ่‍ถอน​คืน​ได้​ทุก​เวลา

33 คือ​บ้าน​ของ​คน​เลวี​ที่​อยู่​ใน​เมือง​ที่​พวก‍เขา​ถือ​กรรม‍สิทธิ์​ซึ่ง​ถูก​ขาย​ไป​จะ​ต้อง​คืน​ให้​เจ้า‍ของ​เดิม​ใน​ปี‍อิสร‌ภาพ เพราะ​บ้าน​ใน​เมือง​ของ​คน​เลวี เป็น​กรรม‍สิทธิ์​ของ​พวก‍เขา​ท่าม‍กลาง​คน​อิสรา‌เอล

34 แต่​ที่‍ดิน​สาธา‌รณะ​ที่​อยู่​รอบ​เมือง​จะ​ซื้อ​ขาย​กัน​ไม่‍ได้ เพราะ​เป็น​กรรม‍สิทธิ์​ถาวร​ของ​เขา‍ทั้ง‍หลาย

35 “ถ้า​พี่‍น้อง​ของ​เจ้า​ยาก‍จน​ลง​และ​เลี้ยง​ตน‍เอง​ท่าม‍กลาง​พวก‍เจ้า​ไม่‍ได้ เจ้า​จะ​ต้อง​เลี้ยง‍ดู​เขา​ให้​เขา​อยู่​กับ​เจ้า​อย่าง​คน​ต่าง‍ด้าว​และ​แขก‍เมือง

36 อย่า​เอา​ดอก‍เบี้ย​หรือ​เงิน​เพิ่ม​อะไร​จาก​เขา แต่​จง​ยำ‌เกรง​พระ‍เจ้า เพื่อ​ว่า​พี่‍น้อง​ของ​เจ้า​จะ​อยู่​ใกล้‍ชิด​กับ​เจ้า​ได้

37 ห้าม​ให้​เขา​ยืม​เงิน​โดย​คิด​ดอก‍เบี้ย หรือ​ขาย​อาหาร​โดย​เอา​กำ‌ไร​จาก​เขา

38 เพราะ​เรา​คือ​ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​เจ้า ซึ่ง​นำ​เจ้า​ออก‍จาก​แผ่น‍ดิน​อียิปต์ เพื่อ​ยก​แผ่น‍ดิน​คา‌นา‌อัน​ให้​แก่​เจ้า และ​เพื่อ​เป็น​พระ‍เจ้า​ของ​เจ้า

39 “ถ้า​พี่‍น้อง​ของ​เจ้า​ยาก‍จน​ลง​และ​อยู่​ใกล้‍ชิด​เจ้า​และ​ขาย‍ตัว​ให้​แก่​เจ้า ห้าม​ใช้​เขา​ทำ‍งาน​เป็น​ทาส

40 ให้​เขา​อยู่​กับ​เจ้า​อย่าง​ลูก‍จ้าง​หรือ​แขก‍เมือง ให้​เขา​ปรน‌นิ‌บัติ​เจ้า​ไป​จน‍ถึง​ปี‍อิสร‌ภาพ

41 แล้ว​เขา​และ​ลูก‍หลาน​ของ​เขา​จะ​ออก​ไป​จาก​เจ้า กลับ​ไป​สู่​ครัว‍เรือน​ของ​เขา และ​กลับ​ไป​อยู่​ใน​ที่‍ดิน​ของ​บิดา​ของ​เขา

42 เพราะ‍ว่า​เขา‍ทั้ง‍หลาย​เป็น​ผู้‍รับ‍ใช้​ของ​เรา​ที่​เรา​พา​ออก‍จาก​อียิปต์ พวก‍เขา​จะ​ถูก​ขาย​เป็น​ทาส​ไม่‍ได้

43 ห้าม​ปก‍ครอง​พวก‍เขา​ด้วย​ความ​รุน‍แรง แต่​จง​ยำ‌เกรง​พระ‍เจ้า​ของ​เจ้า

44 ส่วน​ทาส​ชาย​หญิง​ซึ่ง​จะ​มี​ได้​นั้น เจ้า​จะ​ซื้อ​ทาส​ชาย​หญิง​จาก​ประ‌ชา‍ชาติ​ต่างๆ ที่​อยู่​ล้อม‍รอบ​เจ้า​ก็​ได้

45 เจ้า​จะ​ซื้อ​จาก​คน​ต่าง‍ด้าว​ที่​อาศัย​อยู่​ใน​หมู่​พวก‍เจ้า​ทั้ง​ครอบ‍ครัว​ของ​เขา ซึ่ง​เป็น​คน​เกิด​ใน​แผ่น‍ดิน​ของ​เจ้า และ​พวก‍เขา​จะ​ตก‍เป็น​ทรัพย์‍สิน​ของ​เจ้า​ก็​ได้

46 เจ้า​จะ​ทำ​พินัย‍กรรม​ยก​เขา​ให้​แก่​บุตร‍หลาน​ของ​เจ้า​ให้​เป็น​มรดก​แก่​พวก‍เขา​เป็น​กรรม‍สิทธิ์​เป็น​นิตย์​ก็​ได้ เจ้า​ใช้​เขา​ได้​อย่าง​ทาส แต่​เจ้า​ทั้ง‍หลาย​ห้าม​ปก‍ครอง​พี่‍น้อง​คน​อิสรา‌เอล​ด้วย​ความ​รุน‍แรง

47 “ถ้า​คน​ต่าง‍ด้าว​หรือ​แขก‍เมือง​ของ​เจ้า​มั่ง‍มี​ขึ้น และ​พี่‍น้อง​ของ​เจ้า​ที่​อยู่​กับ​เขา​ยาก‍จน​ลง และ​ขาย‍ตัว​ให้​แก่​คน​ต่าง‍ด้าว​หรือ​แขก‍เมือง​ที่​อยู่​กับ​เจ้า​นั้น หรือ​ขาย‍ตัว​ให้​แก่​ญาติ​คน​หนึ่ง​คน​ใด​ของ​คน​ต่าง‍ด้าว​นั้น

48 เมื่อ​เขา​ขาย‍ตัว​แล้ว​ก็​ให้​มี​การ​ไถ่‍ถอน คือ​พี่‍น้อง​คน​หนึ่ง​คน​ใด​ของ​เขา​ไถ่‍ถอน​เขา​ได้

49 หรือ​ลุง​หรือ​ลูก‍พี่‍ลูก‍น้อง​จะ​ไถ่‍ถอน​เขา​ก็​ได้ หรือ​ญาติ‍สนิท​ของ​ตระ‌กูล​ของ​เขา​จะ​ไถ่‍ถอน​เขา​ก็​ได้ หรือ​ถ้า​เขา​มั่ง‍มี​ขึ้น​เขา​จะ​ไถ่‍ถอน​ตัว​เอง​ก็​ได้

50 ให้​ผู้​ที่​ขาย‍ตัว​คิด​กับ​ผู้​รับ​ซื้อ​ตัว​เขา​ไป​ว่า เขา​ได้​ขาย‍ตัว​กี่​ปี​จึง​จะ​ถึง​ปี‍อิสร‌ภาพ ค่า‍ตัว​ของ​เขา​นับ​ค่า​ตาม​จำ‌นวน​ปี เวลา​ที่​เขา​อยู่​กับ​เจ้า​ของ​นั้น​คิด​ตาม​เวลา​ของ​ลูก‍จ้าง

51 ถ้า​มี​เวลา​อีก​หลาย​ปี เขา​ต้อง​ชำระ​เงิน​คืน​ตาม​มูล‍ค่า​ของ​จำ‌นวน​ปี​ที่​เหลือ​อยู่ นับ​เป็น​ค่า‍ไถ่‍ถอน​ตัว​เขา

52 ถ้า​ยัง​เหลือ​น้อย‍ปี​จึง​จะ​ถึง​ปี‍อิสร‌ภาพ ก็​ให้​ผู้​ขาย‍ตัว​คิด​กับ​ผู้​ซื้อ​ตัว​ไว้​เป็น​เงิน​ตาม​จำ‌นวน​ปี​ที่​เขา​ควร​จะ​รับ‍ใช้​คืน​เป็น​เงิน​ค่า‍ไถ่​เขา

53 ให้​เขา​เป็น​ลูก‍จ้าง​ราย‍ปี​อยู่​กับ​นาย ห้าม​นาย​ปก‍ครอง​ข่ม‍ขี่​เขา​อย่าง​รุน‍แรง​ท่าม‍กลาง​พวก‍เจ้า

54 ถ้า​เขา​ไม่​ไถ่‍ถอน​ตาม​ที่​กล่าว​มา​นี้ ก็​ให้​ปล่อย​เขา​ใน​ปี‍อิสร‌ภาพ ทั้ง​เขา​พร้อม​กับ​ลูก​ของ​เขา

55 ต่อ​เรา​นั้น คน​อิสรา‌เอล​เป็น​ผู้‍รับ‍ใช้ เขา​เป็น​ผู้‍รับ‍ใช้​ของ​เรา​ที่​เรา​พา​ออก‍จาก​แผ่น‍ดิน​อียิปต์ เรา​คือ​ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​เจ้า

บท

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27