17 زیرا خداوند می‌فرماید:از آنجا که تو را مطرود خوانده، می‌گویند:”این است صَهیون، که کسی در اندیشه‌اش نیست،“من سلامت را بر تو بازگردانده،زخمهایت را شفا خواهم بخشید.
18 «خداوند چنین می‌فرماید:«هان من سعادت را به خیمه‌های یعقوب باز خواهم گردانید،و بر مسکنهایش ترحم خواهم کرد؛شهر بر تَلِ آن بنا خواهد شد،و قصرش بر جایی که بود خواهد ایستاد.
19 سرود شکرگزاری از آن بر خواهد خاستو آوازِ جشن‌گیرندگان بلند خواهد شد.ایشان را کثیر خواهم ساختو دیگر قلیل نخواهند بود؛سرافرازشان خواهم کرد،و دیگر حقیر نخواهند بود.
20 فرزندانشان همچون ایام پیشین خواهند بود،و جماعتشان در حضور من استوار خواهند گشت؛و من همۀ آنان را که بر ایشان ستم می‌کنند، جزا خواهم داد.
21 حاکم ایشان از خودشان خواهد بود،و رهبرشان از میان خود ایشان بر خواهد خاست؛او را نزدیک خواهم آوردو او نزدیک من خواهد آمد؛زیرا کیست که خود جرأت کندنزدیک من آید؟»این است فرمودۀ خداوند.
22 «پس شما قوم من خواهید بود،و من خدای شما خواهم بود.»
23 هان، توفانِ خداوند برخاسته است!خشم او چون گردبادی سهمگین پیش می‌رود،تا بر سر شریران فرود آید.