1 کلامی که خداوند دربارۀ بابِل و سرزمین کَلدانیان به واسطۀ اِرمیای نبی فرمود:
2 «در میان قومها ندا در دهید و اعلام کنید،پرچم را برافرازید و اعلام کنید،آن را پنهان مدارید، بلکه گویید:”بابِل تسخیر شده،’بِل‘ سرافکنده گردیده،و مردوک هراسان گشته است.بتهایش سرافکنده شده‌اند،بتهای بی‌ارزش آن هراسان گشته‌اند.“
3 «زیرا که قومی از جانب شمال بر او می‌آید که سرزمینش را ویران خواهد ساخت، چندان که کسی در آن ساکن نشود؛ انسان و حیوان از آنجا خواهند گریخت.»
4 خداوند می‌فرماید: «در آن روزها و در آن زمان بنی‌اسرائیل و بنی‌یهودا با هم خواهند آمد؛ آری، اشک‌ریزان خواهند آمد و یهوه خدای خویش را خواهند جُست.
5 آنان راه صَهیون را خواهند پرسید، و روی به سوی آن نهاده، خواهند گفت: ”بیایید تا با عهدی جاودانی که هرگز از یاد نرود به خداوند بپیوندیم!“
6 «قوم من گوسفندانی گم‌گشته بوده‌اند. شبانانشان آنها را گمراه کرده، بر کوهها آواره ساختند. آنان بر کوهها و تَلها سرگردان شدند و استراحتگاه خویش را فراموش کردند.
7 هر که ایشان را یافت، ایشان را فرو بلعید و دشمنانشان گفتند: ”مقصر ما نیستیم، زیرا اینان به یهوه که چراگاه حقیقی ایشان است گناه ورزیدند، به یهوه که امید پدرانشان بود.“
8 «از میان بابِل بگریزید، و از سرزمین کَلدانیان بیرون آیید. همچون بزهای نر، پیشاپیش گله راه بروید.
9 زیرا اینک من جماعتی از قومهایی بزرگ را از سرزمین شمال برمی‌انگیزم و ایشان را بر بابِل می‌آورم. آنان در برابرش صف‌آرایی خواهند کرد، و او در آنجا گرفتار خواهد شد. تیرهای ایشان همچون پهلوانانِ رزم‌آزموده است که یکی از آنها خالی برنمی‌گردد.»
10 خداوند می‌فرماید: «کَلدِه غارت خواهد شد، و هر که او را تاراج کند، سیر خواهد گشت.
11 «ای غارتگرانِ میراث من!اگرچه شاد و سرخوشید،اگرچه همچون گوساله بر مراتع جست و خیز می‌کنید،و مانند اسب شیهه می‌کشید،
12 مادرتان بس شرمسار خواهد شد،و آن که شما را بزاد، رسوا خواهد گردید.او در میان قومها آخرین خواهد بودو به بیابان و زمین خشک و بَرَهوت بدل خواهد شد.
13 به سبب خشم خداوند مسکون نخواهد گردید،بلکه یکسره ویران خواهد گشت؛و هر که از بابِل عبور کند متحیر شده،از دیدن صدماتش انگشت به دهان خواهد ماند.
14 «ای همۀ کمانگیران،از هر سو در برابر بابِل صف‌آرایی کنید؛او را هدف قرار دهید و از تیرها دریغ مکنید؛زیرا به خداوند گناه ورزیده است.
15 از هر سو بر او نعره زنید؛زیرا که خود را تسلیم کرده است.حصارهایش فرو افتاده،و دیوارهایش فرو ریخته است.از آنجا که این انتقام خداوند است،از او انتقام گیرید؛بر او همان روا داریدکه او بر دیگران روا داشت.
16 برزگران را جملگی از بابِل منقطع سازید،و هم آنان را که به هنگام درو داس خویش به کار می‌برند.از بیم شمشیر آن ستمگر،هر کس نزد قوم خود بازگردد،و به سرزمین خویش بگریزد.
17 «اسرائیل بره‌ای را مانَد که شیران او را فراری داده‌اند. ابتدا پادشاه آشور او را خورد و در آخر نبوکدنصر پادشاه بابِل، استخوانهایش را جَوید.»
18 از این رو خداوند لشکرها، خدای اسرائیل، چنین می‌فرماید: «اینک من بر پادشاه بابِل و بر سرزمین او مکافات خواهم رسانید، همان‌گونه که بر پادشاه آشور مکافات رساندم.
19 من اسرائیل را به چراگاهش باز خواهم آورد، و او در کَرمِل و باشان خواهد چَرید و جان او بر بلندیهای اِفرایِم و جِلعاد سیر خواهد شد.»
20 خداوند می‌فرماید: «در آن روزها و در آن زمان، سراغ از تقصیر اسرائیل خواهند گرفت و اثری از آن نخواهد بود، و گناه یهودا را خواهند جُست و یافت نخواهد شد، زیرا آنانی را که باقی گذارم، خواهم آمرزید.
21 «بر سرزمین مِراتایِم برآی،و بر ساکنان فِقُود بتاز؛آنان را بِکُش و به نابودی کامل بسپار،و هرآنچه را به تو فرمان داده‌ام، به جای آور»؛این است فرمودۀ خداوند.
22 «صدای جنگ و هلاکت عظیمدر این سرزمین شنیده می‌شود!
23 چگونه پُتکی که تمامی جهان را کوبیده،در هم شکسته و خُرد شده است!چگونه بابِل در میان قومهامایۀ وحشت گشته است!
24 ای بابِل، برای تو دام گستردمو تو ندانسته، بدان گرفتار آمدی؛تو را یافتند و تسخیرت کردند،زیرا با خداوند به مخالفت برخاستی.
25 خداوند اسلحه‌‌خانۀ خویش را گشودهو اسلحۀ خشمش را بیرون آورده است؛زیرا خداوندگار خداوند لشکرها رابا سرزمین کَلدانیان کاری است.
26 از هر سو بر او برآیید،و انبارهای غَله‌اش را بگشایید؛او را بسان تودۀ غله بر هم انباشته کنید،و به نابودی کامل بسپارید،تا باقیمانده‌ای برایش بر جای نماند.
27 همۀ گاوانش را بکُشید؛بگذارید به سلاخ‌‌خانه فرود آیند.وای بر ایشان! زیرا که روز ایشان آمده،و زمان مکافاتشان فرا رسیده است.
28 «آواز فراریان و پناه‌جویان سرزمین بابِل به گوش می‌رسد. آنان در صَهیون اعلام می‌کنند که یهوه خدای ما انتقام گرفته است، انتقام معبدش را.
29 «کمانداران را بر ضد بابِل فرا خوانید، همۀ آنان را که زِه بر کمان می‌کِشند. او را از هر سو احاطه کنید؛ به هیچ‌کس مجال گریختن ندهید. او را موافق اعمالش جزا دهید و مطابق آنچه کرده است، با او عمل کنید. زیرا خویشتن را بر ضد خداوند، قدوس اسرائیل، برافراشته است.»
30 پس خداوند می‌فرماید که، «در آن روز، جوانانش در کوچه‌هایش خواهند افتاد و جنگاورانش جملگی هلاک خواهند شد.»
31 اینک خداوند لشکرها می‌فرماید:«ای متکبر، من بر ضد توام!زیرا روز تو فرا رسیده است،زمانی که تو را مکافات رسانم.
32 آن متکبر لغزیده، خواهد افتاد،و کسی او را بر پا نخواهد داشت؛در شهرهایش آتشی خواهم افروختکه تمامی پیرامون آن را در کام خواهد کشید.»
33 خداوند لشکرها چنین می‌فرماید: «بر بنی‌اسرائیل ظلم شده، و نیز بر بنی‌یهودا. اسیرکنندگانشان آنان را محکم نگاه می‌دارند و از رها کردنشان ابا می‌کنند.
34 اما ولیّ ایشان نیرومند است؛ نام او خداوند لشکرهاست! او بی‌گمان دادِ ایشان را خواهد ستاند، تا زمین را آرامی بخشد اما ساکنان بابِل را ناآرام سازد.»
35 خداوند می‌فرماید:«شمشیری بر ضد کَلدانیان،بر ضد ساکنان بابِلو بر ضد صاحبمنصبان و حکیمانش!
36 شمشیری بر ضد فالگیران،تا احمق گردند!شمشیری بر ضد پهلوانان،تا هلاک گردند!
37 شمشیری بر ضد اسبان و ارابه‌هایش،و بر ضد همۀ سربازان اجنبی در میانش،تا همچون زنان گردند!شمشیری بر ضد همۀ خزاینش،تا به یغما روند!
38 خشکسالی بر آبهایش،تا بخشکند!زیرا آنجا سرزمین تمثالهای تراشیده است،و مردمانش دیوانۀ بتهایند!
39 «پس در بابِل، حیوانات بیابانگرد با کَفتارها قرار خواهند گزید، و شترمرغان در آن ساکن خواهند شد. دیگر هرگز کسی در آن نخواهد زیست، بلکه نسل اندر نسل نامسکون خواهد ماند.»
40 خداوند می‌فرماید: «همان‌گونه که خدا سُدوم و عَمورَه و شهرهای مجاورشان را واژگون ساخت، در آنجا نیز کسی نخواهد زیست و هیچ انسانی در آن مسکن نخواهد گزید.
41 «اینک قومی از جانب شمال می‌آید؛قومی عظیم و پادشاهان بسیار،از کرانهای زمین برانگیخته می‌شوند.
42 آنان کمان و نیزه به دست می‌گیرند،و ستمگر و بی‌رحمند.صدایشان همچون خروش دریاست؛سوار بر اسب، ای دختر بابِل،همچون مردان جنگی در برابرت صف‌آرایی می‌کنند.
43 پادشاه بابِل آوازۀ ایشان را شنیده،و دستانش سست شده است؛درد شدید او را درگرفته،همچون درد زنی در حال زا.
44 «اینک من همچون شیری که از بیشه‌های اردن به مرتع خرم برآید، به لحظه‌ای بابِل را از سرزمینش خواهم راند. و کسی را که برگزیده‌‌ام بر آنجا خواهم گماشت. کیست مانند من؟ کیست که مرا به محاکمه بیاورد؟ و کیست آن شبان که در برابرم بایستد؟
45 پس بشنوید تدبیری را که خداوند بر ضد بابِل اندیشیده است، و تقدیری را که بر ضد ساکنان تیمان کرده است: حتی کوچکانِ گله را کِشان کِشان خواهند بُرد، و به‌یقین مسکنشان به سبب ایشان یکسره متروک خواهد شد.
46 زمین از صدای تسخیر بابِل به لرزه در خواهد آمد، و فریاد ایشان در میان ملتها به‌گوش خواهد رسید.»