1 کلام خداوند که دربارۀ ملتها بر اِرمیای نبی نازل شد:
2 دربارۀ مصر، و سپاهیان فرعون نِکو که کنار رودخانۀ فُرات در کَرکِمیش بودند و نبوکدنصر، پادشاه بابِل، ایشان را در سال چهارمِ یِهویاقیم پسر یوشیا، پادشاه یهودا، شکست داد:
3 «سپرهای بزرگ و کوچک را آماده کنید،برای رزم به پیش تازید!
4 اسبان را بیارایید؛ای سواران، بر آنها سوار شوید!کلاهخود بر سر، در جای خود مستقر گردید،نیزه‌هایتان را صیقل دهید،و زره بر تن کنید.
5 خداوند می‌فرماید:چه می‌بینم؟ایشان هراسان گشته،عقب‌نشینی می‌کنند.پهلوانانشان مغلوب شده،به‌شتاب می‌گریزند؛به پشت سر نمی‌نگرند؛زیرا وحشت از هر سو حکمفرماست!
6 «چابکان را گریزی نیست،و نه پهلوانان را رهایی!در شمال، کنارِ رود فُرات،می‌لغزند و می‌افتند.
7 «این کیست که همچون رود نیل طغیان می‌کند،چون نهرهایی که آبهایشان در سیلان است؟
8 مصر همچون رود نیل طغیان می‌کند،چون نهرهایی که آبهایشان در سیلان است.می‌گوید: ”من طغیان کرده، زمین را خواهم پوشانید،و شهرها را با ساکنانش نابود خواهم کرد!“
9 ای اسبان بتازید!ای ارابه‌ها، تند برانید!پهلوانان بیرون روند:مردان کوش و فوط که سپردارند،مردان لود که کمانگیرند!
10 آن روز، روز خداوندگار خداوند لشکرهاست،روز انتقام،روز انتقام از دشمنانش.شمشیر فرو خواهد بلعید و سیر خواهد شد،و از خونشان سرمست خواهد گردید.زیرا خداوندگار خداوند لشکرها،در سرزمین شمال، در کنار رود فُرات،قربانی تدارک دیده است.
11 «ای دختر باکرۀ مصر،به جِلعاد برآی و بَلَسان برگیر!تو بیهوده مرهم‌های زیاد به کار می‌بری،زیرا تو را علاجی نیست.
12 آوازۀ رسوایی‌ات به گوش ملتها رسیده،و ناله‌هایت جهان را پر ساخته است؛از آن رو که پهلوان بر پهلوان می‌لغزد،و هر دو با هم می‌افتند.»
13 کلامی که خداوند دربارۀ آمدن نبوکدنصر پادشاه بابِل به قصد حمله بر مصر به اِرمیای نبی فرمود:
14 «در مصر ندا کنید، در مِجدُل بانگ بر زنید،در مِمفیس و تَحفَنحیس اعلان نمایید؛بگویید: ”در جاهای خود قرار گیرید و خویشتن را مهیا سازید،زیرا شمشیر، اطرافیانتان را هلاک می‌کند!“
15 چرا زورآورانت مغلوب شده‌اند؟آنان را یارای ایستادن نیست،زیرا خداوند ایشان را به زیر افکنده است!
16 او بسیاری را لغزانیده، و آنها افتاده‌اند،و به یکدیگر می‌گویند:”برخیزید تا نزد قوم خویش و به زادگاهمان بازگردیم،تا از شمشیر آن ستمکیش در امان مانیم!“
17 آنجا فرعون پادشاه مصر را چنین توصیف خواهند کرد:”رَجَزخوانی که فرصت از کف داده است!“
18 «پادشاه که نامش خداوند لشکرهاست، چنین می‌فرماید:«به حیات خودم قسم، کسی خواهد آمد،که در میان کوهها همچون کوهِ تابور است،و همچون کَرمِل بر کنار دریا.
19 ای شما که در مصر ساکنید،اثاثیۀ تبعید برای خویشتن آماده کنید!زیرا مِمفیس ویران خواهد شدو متروک و نامسکون خواهد گشت.
20 «مصر، گوساله‌ای زیباست،اما حشره‌ای گزنده از شمال بر آن خواهد آمد.
21 حتی سپاهیان مزدورش،در میانش بسان گوساله‌هایی فربه‌اند؛آنان نیز روی گردانیده با هم می‌گریزند،و ایستادگی نمی‌کنند؛زیرا که روز مصیبت بر ایشان می‌آیدو زمان مجازاتشان فرا رسیده است.
22 «مصر بسان ماری در حال فرار ’هیس‘ می‌کند،زیرا دشمنانش نیرومندانه به پیش می‌تازند،و همچون کسانی که درختان را قطع می‌کنند،با تبرها بر او می‌آیند.
23 خداوند می‌فرماید:جنگلِ او را خواهند برید،هرچند که انبوه باشد.زیرا از ملخها کثیرترند،و در شمار نمی‌آیند.
24 دختر مصر سرافکنده شده،به دست قوم شمالی تسلیم خواهد شد.»
25 خداوند لشکرها، خدای اسرائیل می‌فرماید: «اینک من آمون خدای تِبِس و فرعون و مصر و خدایان و پادشاهانش را مکافات خواهم رسانید، یعنی فرعون و هر آن کس را که بر فرعون توکل دارد.
26 من آنان را به دست کسانی خواهم سپرد که قصد جانشان دارند، یعنی به دست نبوکدنصر پادشاه بابِل و سردارانش. با این حال، خداوند می‌فرماید، بعدها مصر دیگر بار همچون ایام پیشین مسکون خواهد شد.
27 «اما تو ای خادم من یعقوب،ترسان مباش،و تو ای اسرائیل،هراسان مشو،زیرا به‌یقین تو را از دوردستها نجات خواهم داد،و نسل تو را از سرزمین تبعیدشان خواهم رهانید.یعقوب باز خواهد گشت،و از آسایش و راحتی برخوردار خواهد شد،و کسی او را هراسان نخواهد ساخت.
28 خداوند می‌فرماید:ای خادم من یعقوب، ترسان مباش،زیرا من با تو هستم.من ملتهایی را که تو را به میان آنها راندم،به تمامی نابود خواهم کرد،اما تو را به‌تمامی نابود نخواهم کرد.بلکه به انصاف تأدیبت خواهم نمود،و به‌یقین تو را بی‌سزا نخواهم گذاشت.»