1 این است کلامی که از جانب خداوند بر اِرمیا نازل شد:
2 «برخیز و به خانۀ کوزه‌گر فرود آی، و در آنجا کلام خود را به تو خواهم شنوانید.»
3 پس به خانۀ کوزه‌گر فرود شدم، و او را بر چرخ خود سرگرم کار دیدم.
4 هان ظرفی که کوزه‌گر از گِل می‌ساخت، در دستش ضایع شد؛ پس ظرفی دیگر از آن ساخت، آن‌گونه که در نظرش پسند می‌آمد.
5 آنگاه کلام خداوند بر من نازل شده، فرمود:
6 «خداوند می‌فرماید: ای خاندان اسرائیل، آیا من نمی‌توانم با شما همان کنم که این کوزه‌گر کرد؟ هان ای خاندان اسرائیل، شما نیز در دستان من، همچون گِل در دستان کوزه‌گرید.
7 هرگاه دربارۀ قوم یا مملکتی اعلام کنم که آن را برکَنده، منهدم و نابود خواهم ساخت،
8 اگر آن قوم که درباره‌اش چنین گفته‌ام، از شرارت خویش بازگشت کنند، آنگاه من نیز از آن بلا که قصدِ آن داشته‌ام، باز خواهم گشت.
9 و هرگاه دربارۀ قوم یا مملکتی اعلام کنم که آن را بنا خواهم کرد و غرس خواهم نمود،
10 اگر ایشان در نظر من شرارت ورزند و سخن مرا نشنوند، آنگاه من از آن نیکویی که قصد انجامش داشته‌ام، باز خواهم گشت.
11 «پس حال به مردمان یهودا و ساکنان اورشلیم بگو، ”خداوند چنین می‌فرماید: هم‌اکنون برای شما بلایی تدارک می‌بینم و بر ضدتان تدبیری می‌اندیشم. پس هر یک از شما از راه زشت خود بازگشته، راهها و کردارتان را اصلاح کنید.“
12 اما ایشان می‌گویند: ”بیهوده است! ما نقشه‌های خودمان را پیروی خواهیم کرد و هر یک بر طبق سرکشیِ دلِ شریرِ خود رفتار خواهیم نمود.“
13 «پس خداوند چنین می‌فرماید:در میان قومها پرس و جو کنید،کیست که چنین چیزی شنیده باشد؟اسرائیلِ باکره کاری بسیار زشت کرده است.
14 آیا برفِ لبنان هرگز از صخره‌های سیریون ناپدید می‌شود؟آیا آبهای سردش که از جای دور جاری است، هرگز خشک می‌گردد؟
15 اما قوم من مرا از یاد برده‌اند،و برای خدایانِ دروغین بخور می‌سوزانند!آنها ایشان را از راههایشان، یعنی از راههای قدیم، منحرف می‌کنند،تا در کوره‌راهها گام بردارند، نه در شاهراهها،
16 و تا سرزمینشان را مایۀ وحشت بسازند،و تا به ابد مایۀ انگشت به دهان ماندن مردمان؛چندان که هر که از آنجا بگذرد،متحیر شده، سَر تکان دهد.
17 آنان را همچون باد شرقی،در برابر دشمن پراکنده خواهم ساخت،و در روز مصیبتِ ایشانپشت سر خود را به ایشان نشان خواهم داد، نه روی خود را.»
18 پس گفتند: «بیایید بر ضد اِرمیا تدبیرها کنیم، زیرا تعلیم از کاهنان ضایع نخواهد شد، و نه مشورت از حکیمان، و نه کلام از انبیا. پس بیایید او را به زبان خود بزنیم و به هیچ سخنش اعتنا نکنیم.»
19 خداوندا، به من گوش فرا ده،و سخن مخالفانم را بشنو!
20 آیا پاداشِ نیکویی بدی است؟زیرا که گودالی برای جان من کنده‌اند.به یاد آور چگونه به حضورت می‌ایستادمتا از ایشان به نیکویی سخن گفته،خشم تو را از ایشان برگردانم.
21 پس اکنون فرزندانشان را به قحطی بسپار،و خودشان را به دَمِ شمشیر تسلیم کن؛بگذار زنانشان بی‌‌اولاد و بیوه شوند،و مردانشان از طاعون بمیرند،و جوانانشان در جنگ به شمشیر از پا درآیند.
22 باشد که فریادی از خانه‌هایشان به گوش رسد،آنگاه که مهاجمان را به‌ناگاه بر ایشان فرود آوری.زیرا برای گرفتار کردنم، گودال کنده‌اند،و برای پاهایم دامها گسترده‌اند.
23 اما تو ای خداوند، همۀ دسیسه‌های ایشان را می‌دانی،دسیسه‌هایی را که به قصد جان من کرده‌اند.پس تقصیرشان را کفّاره مکن،و گناهشان را از نظرت محو مساز.بگذار در حضورت سرنگون شوند،و با ایشان به هنگام خشم خویش عمل نما.