7 «شیری از بیشۀ خود برآمده،و هلاک‌کنندۀ قومها رهسپار شده است؛او از مکان خویش به در آمده،تا سرزمین تو را ویران کند؛شهرهایت خراب خواهد شد،و خالی از سکنه خواهد گشت.
8 بدین سبب پلاس در بر کنید،بر سینۀ خود بزنید و شیون نمایید،زیرا خشمِ آتشین خداوند از ما برنگشته است!»
9 «خداوند می‌فرماید: در آن روز دل پادشاه و صاحبمنصبان خواهد لرزید، و کاهنان مبهوت و انبیا متحیر خواهند شد.»
10 پس گفتم: «آه، ای خداوندگارْ یهوه، براستی که این قوم و اورشلیم را به‌غایت فریفتی، آنگاه که گفتی، ”شما را صلح و سلامت خواهد بود،“ حال آنکه شمشیر به جان ایشان رسیده است!»
11 در آن هنگام به این قوم و به اورشلیم گفته خواهد شد: «بادی سوزان از بلندیهای خشکِ بیابان به سوی قوم عزیز من می‌وزد، اما نه به جهت افشاندن و پاک کردن خرمن!
12 بلکه بادی بس شدیدتر از آن برای من می‌وزد. حال من خودْ داوری را بر ایشان اعلام خواهم کرد!»
13 هان او همچون ابری برمی‌آید،ارابه‌هایش همچون گردبادند!اسبانش تیزروتر از عقابند!وای بر ما، زیرا که هلاک شده‌ایم!