12 او زمین را به قوّت خویش ساخت،و جهان را به حکمت خویش استوار کرد،و آسمانها را به فهم خویش گسترانید.
13 چون ندا درمی‌دهد، غوغای آبها در آسمان پدید می‌آید؛او ابرها را از کَرانهای زمین برمی‌آورَد؛برقها برای باران می‌سازد،و باد از خزانه‌های خویش بیرون می‌آوَرَد.
14 آدمیان جملگی ابلهند و نادان؛هر زرگری از تمثالهای تراشیدۀ خویش سرافکنده خواهد شد،زیرا بتهای ریخته‌شده‌اش دروغین است،و هیچ نَفَسی در آنها نیست.
15 آنها بی‌ارزشند و اسباب مسخره،و در روز محاکمه تلف خواهند شد.
16 اما آن که نصیب یعقوب است، مانند آنها نیست،زیرا اوست سازندۀ همۀ موجودات.اسرائیل قبیلۀ میراث اوست،نام او خداوند لشکرهاست.
17 ای کسانی که در محاصره‌اید،بُغچۀ خویش از زمین برگیرید!
18 زیرا خداوند چنین می‌فرماید:«این بار ساکنان این سرزمین راگویی با فَلاخَن بیرون خواهم افکند،و ایشان را مضطرب خواهم ساخت تا بفهمند.»