1 «گناه یهودا به قلم آهنین نگاشته شده، و به نوک الماس بر لوح دلشان و شاخهای مذبحهایشان حک شده است.
2 فرزندانشان، مذبحهای خویش و اَشیرَه‌های خود را نزد هر درخت سبز، و بر هر تَلِ بلند، یاد می‌دارند.
3 ای کوه من که در صحرایی، من ثروت و تمامی خزانه‌هایت را همراه با مکانهای بلندت به تاراج خواهم داد، به سبب گناهانی که در سرتاسر حدودت مرتکب شده‌ای.
4 تو خود آنچه را به تو به میراث بخشیدم بر باد خواهی داد، و من تو را در سرزمینی که نمی‌شناسی، به خدمت دشمنانت در خواهم آورد، زیرا که آتش خشم مرا برافروخته‌ای، که تا به ابد شعله‌ور خواهد ماند.»
5 خداوند چنین می‌فرماید:«ملعون باد آن که بر انسان توکل کند،و بشرِ خاکی را قوّت خویش سازد،و دلش از خداوند برگردد.
6 او همچون بوته‌‌ای در بیابان خواهد بودکه روی سعادت نخواهد دید.او در مکانهای خشکِ بیابان ساکن خواهد بود،بر زمینِ شوره‌زارِ غیرمسکون.
7 «اما مبارک است آن که بر خداوند توکل کند،و اعتمادش بر او باشد.