15 اما قوم من مرا از یاد برده‌اند،و برای خدایانِ دروغین بخور می‌سوزانند!آنها ایشان را از راههایشان، یعنی از راههای قدیم، منحرف می‌کنند،تا در کوره‌راهها گام بردارند، نه در شاهراهها،
16 و تا سرزمینشان را مایۀ وحشت بسازند،و تا به ابد مایۀ انگشت به دهان ماندن مردمان؛چندان که هر که از آنجا بگذرد،متحیر شده، سَر تکان دهد.
17 آنان را همچون باد شرقی،در برابر دشمن پراکنده خواهم ساخت،و در روز مصیبتِ ایشانپشت سر خود را به ایشان نشان خواهم داد، نه روی خود را.»
18 پس گفتند: «بیایید بر ضد اِرمیا تدبیرها کنیم، زیرا تعلیم از کاهنان ضایع نخواهد شد، و نه مشورت از حکیمان، و نه کلام از انبیا. پس بیایید او را به زبان خود بزنیم و به هیچ سخنش اعتنا نکنیم.»
19 خداوندا، به من گوش فرا ده،و سخن مخالفانم را بشنو!
20 آیا پاداشِ نیکویی بدی است؟زیرا که گودالی برای جان من کنده‌اند.به یاد آور چگونه به حضورت می‌ایستادمتا از ایشان به نیکویی سخن گفته،خشم تو را از ایشان برگردانم.
21 پس اکنون فرزندانشان را به قحطی بسپار،و خودشان را به دَمِ شمشیر تسلیم کن؛بگذار زنانشان بی‌‌اولاد و بیوه شوند،و مردانشان از طاعون بمیرند،و جوانانشان در جنگ به شمشیر از پا درآیند.