1 کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
2 «برو و در گوش اورشلیم ندا کن که خداوند چنین می‌گوید: محبت ایام جوانی و عشق دوران نامزدیت را به یاد می‌آورم، آنگاه که در بیابان و در زمین بایِر از پی من می‌آمدی.
3 اسرائیل برای خداوند مقدس بود و نوبر محصول او. همۀ کسانی که از آن بخورند، تقصیرکار می‌شوند و بلا دامنگیر ایشان می‌گردد؛» این است فرمودۀ خداوند.
4 ای خاندان یعقوب و ای تمامی طوایف خاندان اسرائیل، کلام خداوند را بشنوید.
5 خداوند چنین می‌فرماید:«پدرانتان چه بی‌انصافی در من دیدند،که از من دوری گزیدند،و در پی بطالت رفته،خود باطل گردیدند؟
6 نگفتند: ”خداوند کجاست،که ما را از سرزمین مصر برآوردو در صحرا رهبری‌مان کرد،در سرزمین بیابانها و حفره‌ها،در زمین خشک و تاریکی غلیظ،زمینی که کسی از آن گذر نمی‌کرد،و انسانی در آن نمی‌زیست؟“
7 من شما را به سرزمین بُستانها آوردم،تا از میوه‌ها و چیزهای نیکویش بخورید؛اما شما چون داخل شدید،زمین مرا نجس ساختیدو میراث مرا مکروه گردانیدید.