6 نگفتند: ”خداوند کجاست،که ما را از سرزمین مصر برآوردو در صحرا رهبری‌مان کرد،در سرزمین بیابانها و حفره‌ها،در زمین خشک و تاریکی غلیظ،زمینی که کسی از آن گذر نمی‌کرد،و انسانی در آن نمی‌زیست؟“
7 من شما را به سرزمین بُستانها آوردم،تا از میوه‌ها و چیزهای نیکویش بخورید؛اما شما چون داخل شدید،زمین مرا نجس ساختیدو میراث مرا مکروه گردانیدید.
8 کاهنان نگفتند: ”خداوند کجاست؟“و عالِمان شریعت مرا نشناختند؛رهبران بر من عِصیان ورزیدند،و انبیا به نامِ بَعَل نبوّت کرده،در پیِ چیزهای بی‌فایده رفتند.
9 «از این رو، خداوند می‌فرماید، بار دیگر بر شما ادعا وارد خواهم آورد،و بر فرزندانِ فرزندانتان.
10 به سواحل کِتّیم گذر کرده، بنگرید،به قیدار بفرستید و به‌دقّت ملاحظه کنید؛ببینید آیا چنین چیزی تا به حال شده است؟
11 آیا هیچ قومی هرگز خدایان خود را عوض کرده‌اند،هرچند خدا نیستند؟اما قوم من ’جلال‘ خویش رابا آنچه فایده‌ای نمی‌رساند عوض کرده‌اند.
12 خداوند می‌فرماید:ای آسمانها، از این متحیر شوید؛با وحشتی عظیم بر خود بلرزید.