11 زیرا خداوند دربارۀ شَلّوم، پسر یوشیا پادشاه یهودا، که به جای پدرش یوشیا پادشاه شد اما از این مکان رفته است، چنین می‌فرماید: «او دیگر بدین‌جا باز نخواهد گشت،
12 بلکه در مکانی که او را به اسیری برده‌اند خواهد مرد، و دیگر هرگز این سرزمین را نخواهد دید.
13 «وای بر آن که خانۀ خویش با بی‌عدالتی بنا کند،و بالاخانه‌اش را با بی‌انصافی؛وای بر آن که همنوع خویش برایگان به خدمت گیرد،و مزد او را به او نپردازد؛
14 که گوید: ”خانه‌ای بزرگ برای خویشتن خواهم ساخت،با بالاخانه‌های وسیع“؛که برای آن پنجره‌ها بگشاید،و آن را به چوب سرو بپوشاند،و به رنگ سرخ بیاراید.
15 «آیا از آن رو که در بهره‌وری از چوبِ سرو گویِ سبقت ربوده‌ای،خود را پادشاه می‌پنداری؟آیا پدرت نمی‌خورْد و نمی‌نوشید،و عدل و انصاف را به جا نمی‌آورد؟از همین رو سعادتمند بود.
16 او ستمدیدگان و نیازمندان را دادرسی می‌کرد،و از همین رو سعادتمند بود.آیا شناختن من جز این است؟»این است فرمودۀ خداوند.
17 «اما چشمان و دل توتنها معطوف به سودِ نامشروع است،و به ریختن خون بی‌گناهانو ظلم و اخاذی.»