20 «به لبنان برآی و بانگ برآور؛آواز خود را در باشان بلند کن؛از عَباریم فریاد سر ده،زیرا که عاشقانت جملگی نابود گشته‌اند!
21 در سعادتمندی با تو سخن گفتم،اما گفتی، ”نخواهم شنید!“از روزگار جوانی عادت تو همین بوده است،که به آواز من گوش فرا ندهی.
22 بادْ همۀ شبانانت را شبانی خواهد کرد،و عاشقانت به اسارت خواهند رفت؛آنگاه به سبب تمامی شرارتت،سرافکنده و رسوا خواهی شد.
23 ای که در لبنان ساکنی،و آشیان خویش میان سروها بنا کرده‌ای،آنگاه که دردها تو را مبتلا سازد،درد همچون دردِ زنی در حالِ زا،چگونه ناله سر خواهی داد!
24 «خداوند می‌فرماید: به حیات خودم قسم که حتی اگر تو ای یِهویاکین، پسر یِهویاقیم پادشاه یهودا، انگشتر خاتم بر دست راست من بودی، تو را به در می‌آوردم.
25 من تو را به دست کسانی که قصد جان تو دارند و از ایشان می‌هراسی، تسلیم خواهم کرد؛ آری، تو را به دست نبوکدنصر پادشاه بابِل و به دست کَلدانیان خواهم سپرد.
26 من تو را و مادری را که تو را بزاد به سرزمینی دیگر خواهم افکند که در آن زاده نشده‌اید، و هر دو در آنجا خواهید مرد.