19 پس از برگشتن از راه، پشیمان شدم،و چون تعلیم یافتم، بر سینۀ خویش کوفتم؛شرمسار بودم و رسوایی کشیدم،چونکه ننگ ایام جوانی‌ام را متحمل گشتم.“
20 «آیا اِفرایِم پسر عزیز من نیست؟آیا او فرزند دلبند من نیست؟هرچند بارها بر ضد او سخن می‌گویم،او را همچنان به یاد می‌آورم.از این رو دل من به شدّت مشتاق اوست،و به‌یقین بر او رحم خواهم کرد؛»این است فرمودۀ خداوند.
21 «نشانه‌ها برای خویشتن بگذار؛علامتها برای خود بر پا کن!شاهراه را نیکو ملاحظه کن،راهی را که از آن رفتی.ای اسرائیلِ باکره، بازگرد،به شهرهای خویش بازگشت نما.
22 ای دختر بی‌وفا،تا به کی سرگردان خواهی بود؟زیرا خداوند چیزی نو بر زمین آفریده است:زن، مرد را در بر می‌گیرد.»
23 خداوند لشکرها، خدای اسرائیل، چنین می‌فرماید: «آنگاه که سعادت را به ایشان بازگردانم، این کلمات را بار دیگر در سرزمین یهودا و شهرهایش بر زبان خواهند راند:«”ای مسکن عدالت، ای کوه مقدّس،خداوند تو را برکت دهد!“
24 مردم با هم در یهودا و تمامی شهرهایش ساکن خواهند شد، یعنی کشاورزان و کسانی که با گله‌هایشان گردش می‌کنند.
25 زیرا من جانِ خستگان را تازه خواهم ساخت و همۀ پژمردگان را طراوت خواهم بخشید.»