2 خداوند چنین می‌فرماید:«قومی که از دم شمشیر رستند،در بیابان فیض یافتند،آنگاه که من رفتم تا به اسرائیل استراحت ببخشم.
3 خداوند در ایام قدیم بر آنها ظاهر شده، فرمود:با مهری ازلی به تو مهر ورزیده‌ام؛از این رو تو را به محبت جذب کرده‌ام.
4 ای اسرائیلِ باکره،تو را دیگر بار بنا خواهم کرد،و تو از نو بنا خواهی شد!دیگر بار خویشتن را به دَفهایت خواهی آراست،و به رقصِ جشن‌گیرندگان بیرون خواهی آمد.
5 دیگر بار بر کوهسارانِ سامِرِه،تاکستانها غرس خواهی کرد؛باغبانان غرس خواهند کرد،و از میوۀ آنها بهره‌مند خواهند شد.
6 زیرا روزی خواهد آمد که دید‌بانان بر کوهستانِ اِفرایِم بانگ زنند:”برخیزید تا نزد یهوه خدایمان به صَهیون برآییم!“»
7 خداوند چنین می‌فرماید:«به جهت یعقوب بانگ شادی سر دهید؛برای سرآمدِ قومها فریاد برآورید؛ندا در دهید و بستایید و بگویید:”ای خداوند، قوم خود را نجات ده،باقیماندگان اسرائیل را!“
8 اینک آنان را از سرزمین شمال خواهم آورد،و از کَرانهای زمین جمع خواهم کرد.همراهشان کوران و لنگان، آبستنان و زنانِ زائو خواهند بود؛آری، جماعتی عظیم بدین مکان باز خواهند گشت.