6 عَلَمی به سوی صَهیون برافرازید؛پناه بگیرید! درنگ مکنید!زیرا من بلایی از جانب شمال نازل میکنمو هلاکتی عظیم بر شما میآورم.
7 «شیری از بیشۀ خود برآمده،و هلاککنندۀ قومها رهسپار شده است؛او از مکان خویش به در آمده،تا سرزمین تو را ویران کند؛شهرهایت خراب خواهد شد،و خالی از سکنه خواهد گشت.
8 بدین سبب پلاس در بر کنید،بر سینۀ خود بزنید و شیون نمایید،زیرا خشمِ آتشین خداوند از ما برنگشته است!»
9 «خداوند میفرماید: در آن روز دل پادشاه و صاحبمنصبان خواهد لرزید، و کاهنان مبهوت و انبیا متحیر خواهند شد.»
10 پس گفتم: «آه، ای خداوندگارْ یهوه، براستی که این قوم و اورشلیم را بهغایت فریفتی، آنگاه که گفتی، ”شما را صلح و سلامت خواهد بود،“ حال آنکه شمشیر به جان ایشان رسیده است!»
11 در آن هنگام به این قوم و به اورشلیم گفته خواهد شد: «بادی سوزان از بلندیهای خشکِ بیابان به سوی قوم عزیز من میوزد، اما نه به جهت افشاندن و پاک کردن خرمن!
12 بلکه بادی بس شدیدتر از آن برای من میوزد. حال من خودْ داوری را بر ایشان اعلام خواهم کرد!»