23 دربارۀ دمشق:«حَمات و اَرفاد پریشان گشته‌اند،زیرا خبر بد شنیده‌اند؛و چون دریای متلاطم،آشفته‌اند و قرار ندارند.
24 دمشق ناتوان گشته،پا به فرار نهاده،و لرزه او را درگرفته است؛همچون زنی در حالِ زا،به درد و اَلَم گرفتار آمده است.
25 چگونه شهر پُرآوازه،آن شهر که مایۀ شادی من بود،چنین متروک گشته است؟»
26 خداوند لشکرها می‌فرماید:«به‌یقین جوانانش در کوچه‌ها خواهند افتاد،و جنگاورانش جملگی در آن روز هلاک خواهند شد.
27 بر دیوارهای دمشق آتشی بر خواهم افروخت،که دژهای بِن‌هَدَد را فرو بَلعَد.»
28 دربارۀ قیدار و ممالک حاصور که نبوکدنصر پادشاه بابِل آنها را مغلوب ساخت:خداوند چنین می‌فرماید:«به پا خیزید! بر قیدار حمله آورید،و مردم مشرق‌زمین را نابود کنید!
29 خیمه‌ها و گله‌هایشان به تاراج خواهد رفت،نیز پرده‌ها و تمامی اثاثیۀ آنها؛شترانشان را از ایشان خواهند گرفت،و مردم بر ایشان بانگ بر خواهند کشید که:”وحشت از هر سو!“»