12 آنان دربارۀ خداوند به دروغ گفته‌اند:”او کاری نخواهد کرد؛گزندی به ما نخواهد رسید،و روی شمشیر و قحطی نخواهیم دید.
13 انبیا باد گشته‌اند و بس!کلام در ایشان نیست؛پس باشد که آنچه می‌گویند،بر سر خودشان آید!“»
14 از این رو یهوه، خدای لشکرها چنین می‌فرماید:«چونکه قوم این کلام را گفتند،همانا من کلام خود را در دهان تو آتش خواهم ساخت،و این قوم را هیزم خواهم گردانید،و آنان را خواهد سوزانید.
15 خداوند می‌فرماید:ای خاندان اسرائیل،اینک من قومی را از دوردستها بر ضد شما می‌آورم،قومی کهنسال و پابرجا،مردمانی که زبانشان را نمی‌دانید،و گفتارشان را نمی‌فهمید.
16 تَرکِشِ آنها گورِ گشاده است،و جملگی جنگاورانی نیرومندند.
17 غَله و نانت را خواهند خورد؛و پسران و دخترانت را فرو خواهند بلعید؛گله و رمه‌‌ات را خواهند خورد؛و انگور و انجیرت را فرو خواهند بلعید؛شهرهای حصاردارت را که بدانها توکل داریبه شمشیر نابود خواهند کرد.»
18 «اما خداوند می‌گوید: با این همه، در آن روزها نیز به‌کل نابودتان نخواهم کرد؛