4 پس هر یک از شما از دوستان خود برحذر باشید،و به هیچ برادری اعتماد مکنید،زیرا هر برادری فریبکار است،و هر دوستی به بدگویی گَردش میکند.
5 هر کس دیگری را میفریبد،و کسی به راستی سخن نمیگوید؛زبان خود را به دروغگویی آموزش دادهاند،و از فرط کجرفتاری خسته گشتهاند.
6 مسکن آنها در میان فریب است،و از مکر خویش نمیخواهند مرا بشناسند؛این است فرمودۀ خداوند.
7 از این رو خداوند لشکرها میفرماید:«اینک آنها را از بوتۀ آزمایش عبور خواهم داد،زیرا بهخاطر قوم عزیز خود، دیگر چه میتوانم کرد؟
8 زبانشان تیرِ کُشنده است،که به فریب سخن میرانَد؛به زبان خویش با همنوع خود سخن صلحآمیز میگویند،اما در دل خود برایش کمین میگذارند.
9 پس خداوند چنین میفرماید:آیا نمیباید به سبب این چیزها جَزایشان دهم؟آیا نمیباید از چنین ملتی انتقام بکشم؟
10 «برای کوهها گریه و شیون به پا میکنم،و برای چراگاههای صحرا مرثیه میخوانم،زیرا چنان ویران گشتهاندکه هیچکس از آنها گذر نمیکند؛صدای چارپایان به گوش نمیرسد؛پرندگان هوا و جانوران همه گریخته و رفتهاند!