5 هر کس دیگری را می‌فریبد،و کسی به راستی سخن نمی‌گوید؛زبان خود را به دروغ‌گویی آموزش داده‌اند،و از فرط کج‌رفتاری خسته گشته‌اند.
6 مسکن آنها در میان فریب است،و از مکر خویش نمی‌خواهند مرا بشناسند؛این است فرمودۀ خداوند.
7 از این رو خداوند لشکرها می‌فرماید:«اینک آنها را از بوتۀ آزمایش عبور خواهم داد،زیرا به‌خاطر قوم عزیز خود، دیگر چه می‌توانم کرد؟
8 زبانشان تیرِ کُشنده است،که به فریب سخن می‌رانَد؛به زبان خویش با همنوع خود سخن صلح‌آمیز می‌گویند،اما در دل خود برایش کمین می‌گذارند.
9 پس خداوند چنین می‌فرماید:آیا نمی‌باید به سبب این چیزها جَزایشان دهم؟آیا نمی‌باید از چنین ملتی انتقام بکشم؟
10 «برای کوهها گریه و شیون به پا می‌کنم،و برای چراگاههای صحرا مرثیه می‌خوانم،زیرا چنان ویران گشته‌اندکه هیچ‌کس از آنها گذر نمی‌کند؛صدای چارپایان به گوش نمی‌رسد؛پرندگان هوا و جانوران همه گریخته و رفته‌اند!
11 «من اورشلیم را به تَلی از آوار و به لانۀ شغالان بَدَل خواهم کرد،و شهرهای یهودا را ویرانه‌ای غیرمسکون خواهم ساخت.»